บ่วงรักกลเสน่หา

“ห้ามมองนะ กลับไปได้แล้ว”

เสียงใสตวาดแว๊ดขณะรีบหันหลังกลับ แต่ก็ช้าไปกว่ามือแข็งแกร่ง
ที่เอื้อมมารั้งหัวไหล่กลมมนทั้งสองข้างของเธอให้หันกลับมายังเขา
ดวงตาเข้มยังคงสำรวจตั้งแต่ใบหน้าไปจึงถึงปลายเท้า...มันช่างงดงามทุกสัดส่วน

“ไอ้ชุดนอนที่ใส่แล้วเหมือนแก้ผ้าแบบนี้ เอาไปเผาทิ้งซะ”

“ไม่! ในเมื่อนี่มันห้องนอนดี้ ดี้จะใส่อะไรก็ได้ ไม่ชอบก็ไม่ต้องมามอง”

หญิงสาวพยายามดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุม แต่นอกจากเขาจะไม่ยิมยอมแล้ว ยังดันเรือนร่างเย้ายวนไว้กับกำแพงหนา ใช้สองมือยกสะโพกอวบให้แนบชิดกับตัวเขา ก่อนจะกระซิบเสียงพร่า...

“ใครบอกล่ะว่าไม่ชอบ”

ว่าแล้วใบหน้าเข้มก็ซบลงไปบนร่องอกอวบที่แสนเย้ายวนรัญจวนใจ
สูดความหอมจากกลิ่นกายสาวเข้าไปใจเต็มปอด

“อาปอ!”