BADGUYทวงรัก

ระหว่างเรื่องในอดีต ที่เธอพยายามทิ้งมันออกจากใจ เริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง แต่โชคชะตากลับพา เธอหวนคืนกลับมาพบกับเขา คนที่ทำให้ชีวิตเธอต้องเปลี่ยนไป การกลับมาเจอกันครั้งนี้ เธอควรจะทำอย่างไรดี ในเมื่อคนที่เธอพยายามหนีตลอดชีวิต ดันเป็นเจ้านายเธอ

"คุณขุนครับ คุณมินลดา มาแล้วครับ" เพียงเท่านั้น ฉันก็เงยหน้า ขึ้นเป็นจังหวะเดียวกันที่เขาเองก็เงยหน้าขึ้นจากโต๊ะทำงาน

"......"

?????

คำถามมากมายพร้อมอาการ ช็อกสุดขีดที่คนตรงหน้าคือผู้ชายคนนั้น

"มิน!!!" ประโยคแผ่วเบาที่มาจากปากเขา ฉันฟังไม่ผิด แต่ก็ต้องข่มอาการ ในเมื่อฉันเลือกที่จะทิ้งอดีต ดังนั้น คนที่ชื่อมินตรา ฉันไม่รู้จัก

"สวัสดีค่ะ" ฉันข่มอาการนิ่งให้มากที่สุด แล้วยกมือไหว้คนตรงหน้าในฐานะเจ้าของบริษัท

"มิน!!!"ประโยคเดิมที่ออกจากปากเขาซ้ำซาก แต่ฉันก็พยายามไม่ใส่ใจ

"ดิฉัน มินลดาค่ะ ไม่ทราบว่าคุณขุน เคยเจอดิฉันด้วยหรือคะ" ฉันพยายามพูดให้ดูกลบเกลื่อนทำตัวให้นิ่ง ทำเป็นไม่รู้จักคนตรงหน้า นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ไม่เจอกันเป็นชาติ แต่มาเจอเพราะเขาคือเจ้าของบริษัท

"งั้นผมออกไปก่อนนะครับ" หัวหน้าฝ่ายบุคคลกล่าว แล้วก็เดินออกจากห้องทันที ยอมรับว่าตอนนี้หัวใจฉันเต้นแรงมาก มากถึงมากที่สุด

"เชิญนั่งก่อนสิครับ" ฉันพยายมจะไม่สบตาเขา แล้วก้าวขามานั่งเก้าอี้ ต่อหน้าเจ้าของบริษัท สายตาคู่นั้นของเขา จ้องมองฉันราวกับว่า ฉันเป็นนักโทษ

"สบายดีหรอ ไม่เจอกันตั้งหลายปี" ประโยคคำถามที่แทบจุกอก แต่ก็จำใจต้องตอบ

"ไม่ทราบว่าเราเคยเจอกันหรือคะ คุณขุนคงจะทักคนผิดไป บางทีหน้าตาคนเราอาจจะคล้ายกัน ถ้าถามว่า สบายดีไหม ดิฉันสบายดี แต่ถ้าถามว่าไม่เจอกันหลายปี อันนี้ คงไม่ใช่ เพราะดิฉันพึ่งเจอคุณขุนวันนี้ วันแรก" ฉันตอบเขาน่าตาเฉย จนเขายกยิ้ม ฉันไม่รู้ว่าเขายิ้มทำไม แต่เหมือนวันนี้ เป็นวันวินาศของฉันอยู่ๆ เสียงเอะอะ โวยวายจากด้านนอกดังขึ้น แล้วไม่นานประตูห้องทำงานของเขาก็ถูกเปิด

"ไอ้ขุน ได้ยินว่าหัวหน้าออกแบบมาใหม่ สวยใช่ได้นี่หว่า" ยังไม่ทันได้เข้ามาถึงห้องเสียงนั้นก็ลอยมา ฉันจำเสียงได้แม่น

"นั่งอยู่นี่ไง" ฉันหลับตานิ่ง พลางเอามือมากุมประสานกัน แล้วบีบมันแรงๆ เพื่อผ่อนคลาย พึ่งจะได้งาน แต่ในหัวฉันคิดถึงเรื่องลาออกซะแล้ว เสียงฝีเท้าเดินมาจากด้านหลัง ก่อนจะมาหยุดด้านหน้าของฉันแล้วก็

"น้องมินตรา!!"

"เขา ชื่อ มินลดา ไม่ใช่มินตรา" เสียงค้านของเจ้าของบริษัท ไม่นานก็มีอีกหลายสายตามาจ้องที่หน้าฉัน พวกเขาอยู่กันครบแก๊ง ที่นี่ บริษัทนี้ แล้วฉันจะทำยังไงดี

"สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้ทุกคน รุ่นพี่ทั้งสามรวมทั้งตัวเขาจ้องฉันเป็นตาเดียว

"นี่มันน้องมินตรา ชัดๆ เปลี่ยนชื่อใหม่หรือครับ" พี่แก๊ปถามฉัน ส่วนฉันก็ทำได้แค่นิ่งไว้ก่อน ตั้งสติ แล้วค่อยตอบ

"ไม่ได้เปลี่ยนค่ะ ชื่อนี้มาตั้งแต่เกิด"

"น้องมีแฝดหรือเปล่า" พี่ออกัสถาม

"ไม่มีค่ะ" ฉันตอบแล้วก็นั่งนิ่ง แต่สายตาพวกพี่ๆ นั้นไม่ยอมละ สายตาไปทางอื่นเลยเหมือนกับว่าจะจับผิดฉันอยู่ร่ำไป จนกระทั่งฉันต้องเป็นฝ่ายถามบ้าง..