ดั่งพรหม(ไม่ได้)ลิขิต

“ชลิดา คุณมัน นังอสรพิษ นังมารร้าย 
ไม่แปลกใจเลยที่แม่คุณบ่นว่า จนป่านนี้แล้วถึงยังไม่มีผู้ชายมาขอ”

นุกูลอยากว่าเธอให้เจ็บ เหมือนที่เขาเจ็บจึงพูดออกไปไม่คิด
การถูกเขาดูถูกเรื่องนี้เป็นอะไรที่เธออภัยให้เขาไม่ได้เช่นกัน
มันคือศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิงทุกคน เขาไม่มีสิทธิ์จะมาดูถูกเธอเช่นนี้
จังหวะนั้นเองเธอก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา
เพื่อจัดการกับไอ้หมอปากหมาคนนี้ที่ดูถูกเธอ

“มีสิทำไมจะไม่มี และคงไม่นานนี้ด้วย”
หญิงสาวแค่นยิ้มให้กับเขา

“ไอ้ผู้ชายคนนั้นคงซวยตายโหง”
เขากล่าวออกมา เพื่อหาเรื่องดูถูกเธออีก

“ใช่มันต้องซวยตายโหงแน่ เพราะมันไม่มีทางเลือกเสียด้วย”
ชลิดากล่าวต่อ

“ขอให้โชคดีแล้วกัน”
นุกูลเยาะใส่เธอ

“งั้นก็บอกตัวนายเองเถอะ”
ชลิดาสวนกลับเขาทันที

จนนุกูลต้องหันมามองหน้าเธอ ด้วยไม่เข้าใจที่หญิงสาวพูด
“คุณหมายความว่าอะไร”