ชมพูพวงคราม

‘พวงคราม...สีฟ้าอมเทา สีของพี่ป้อง ก็ต้องปลูกฝั่งพี่ป้อง’ กษิดิบอกกับน้องน้อย

“สีจมปู เอ๊ย ชม-พู สีของหนูภา ปลูกฝั่งบ้านหนูภา” อาภาในวัยสี่ขวบบอกกับพี่ชายบ้าง

ทั้งสองยืนอยู่หน้าประตูไม้ระแนงทาสีขาวสูงแค่เอวพี่ป้องที่คุณกุลธิดามารดาของเขาขออนุญาตคุณตาคุณยายทำเพื่อเชื่อมระหว่างสองบ้าน อำนวยความสะดวกให้พี่ป้องกับหนูภาไปมาหาสู่กันได้สะดวก เหนือประตูขึ้นไปเป็นโครงเหล็กดัดสำหรับปลูกไม้เลื้อย ซึ่งสองพี่น้องจูงมือกันไปเลือกซื้อมาจากตลาดนัดจตุจักร พอตกลงเลือกสีกันได้เรียบร้อยแล้วก็ช่วยกันปลูกและเฝ้ามองมันเติบโตแตกกิ่งก้านเลื้อยพันโครงเหล็กทั้งสองฝั่ง

***************

หลายปีผ่านไป พวงครามกับพวงชมพูเติบโตเป็นซุ้มใหญ่เหนือประตู หลายจุดเลื้อยพาดพันกันไปมาจนดูเหมือนเป็นไม้เลื้อยที่มีดอกสองสี ดอกไม้รูปหัวใจสีชมพูชูช่อเคียงข้างสีฟ้าคราม เกาะเกี่ยวผูกพันกันแนบแน่นเช่นเดียวกับความสัมพันธ์ระหว่างชายหนุ่มกับน้องน้อยที่บัดนี้เติบโตเป็นสาวรุ่นที่ฉายความงามน่ารักเด่นชัดตั้งแต่ยังเยาว์

ความสัมพันธ์ของทั้งสองคงจะแปรเปลี่ยนจากพี่น้องเป็นคนรักและคู่หมาย ถ้าวันหนึ่งขณะที่หล่อนอายุสิบสามย่างสิบสี่และเขาเรียนอยู่ปีสามฟ้าจะไม่ผ่าขึ้นกลางเส้นทางความรัก เมื่อเขากับแม่ต้องเดินทางไปอเมริกาเพื่อดูแลพ่อที่ประสบอุบัติเหตุและกิจการที่กำลังซวนเซ

รักแท้จะแพ้อุปสรรคหรือไม่...ฝากติดตามให้กำลังใจพี่ป้องกับหนูภาด้วยนะคะ ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ^^