นางมารจ้าวพิษ

.............................................

'ลี่ตันหยง'นางมีทั้งอำนาจและเงินตราในกำมือ ไม่แปลกหากนางจะใช้มันเพื่อหาความสุขทางกายกับบุรุษมากหน้าหลายตา ในเมื่อโลกใบนี้เปิดกว้างนางก็พร้อมอ้าแขนรับทุกคนที่เข้ามา ในเมื่อนางไม่ได้บังคับฝืนใจใครแล้วจะมีใครว่าอะไรนางได้ล่ะ?

ห๊ะ!!ต้องการยาพิษหรือ? ยินยอมให้ข้าขย่มสักห้าหกคืนแล้วท่านจะได้มันไป

ต้องการความสุขความสบายหรือ? ได้ข้าจะจ่ายให้เจ้า ขอแค่ปรนนิบัติให้ถึงใจข้าเป็นพอ

อะไรนะ? อยากให้ข้าช่วยหรือ? แล้วข้าจะได้อะไรล่ะ? ท่านยินยอมขึ้นเตียงกับข้าสักสามสี่ยกหรือไม่เล่า?

หืม!!ต้องการอำนาจงั้นหรือ? แล้วยอมเป็นของข้าหรือไม่ล่ะ?

ชื่อเสียงของนางถูกกล่าวขานไปทั่วแผ่นดิน

อำนาจของนางมากมายจนแม้แต่ทางการก็ยังไม่สามารถเข้าแทรกแซงได้ ล่ำลือว่า(เสียงกระซิบ)แม้แต่ฮ่องเต้ยังต้องยืมมือนางเลย

อะไรนะ!!เพียงเพื่อได้ร่วมหลับนอนกับนางสักครั้งท่านอ๋องผู้นั้นยังต้องลดศักดิ์ศรีลงเลยหรือ?

ชูวส์.....อย่าดังไปไม่รู้หรือว่ายังมีคนไม่สนใจนางอยู่

นั่นไง!!เจ้าขอทานที่นั่งเอ๋ออยู่หน้าประตูเมืองไงล่ะ!!

................................................

ข้อควรระวัง : นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไรต์แต่งเพื่อสนองกิเลสตัณหาตัวเองล้วนๆอย่าถามหาความสมเหตุสมผล อย่าถามหาศีลธรรมจารีตประเพณี ทั้งหมดต้องโยนทิ้งถ้าคิดจะเข้ามาอ่าน คนโลกสวยเลื่อนผ่านได้เลย

..................................................

คำเตือน : ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอกหรือเลียนแบบข้อความใดใดของนิยายเรื่องนี้ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใดก็ตาม ห้ามผู้ใดเผยแพร่นิยายเรื่องนี้สู่สาธารณะชนโดยไม่ได้รับอนุญาต(ยกเว้นเล่าต่อกันฟังหรือให้เข้ามาอ่านในเว็บเรา) ผู้ใดที่ฝ่าฝืนขอให้เสื่อมสมรรถนะทางเพศ ไม่ตั้งไม่มีอารมณ์ มีผู้หญิงผู้ชายหน้าตาดีหุ่นดีตรงสเปคมาแก้ผ้าตรงหน้าก็ได้แต่'อยาก'แต่ไม่สามารถทำอะไรเขาได้(สาธุ สาธุ สาธุ เพี๊ยง!!)

(´∀｀)(づ￣ ³￣)づ

.........................................

สุดท้าย มีสิ่งใดผิดพลาดในนิยายก็ขออภัยด้วนนะคะ จะพยายามแก้ไขค่ะ♡(∩o∩)♡