月天 ปิดผนึกหัวใจแม่ทัพปีศาจ

คนที่ซื้อผ่านระบบ ios แนะนำซื้อผ่านเว็บไซ์นะคะ จะได้ราคาที่ถูกลง
กราบขอบพระคุณมาก ๆ ค่ะ

โปรย.....แม่ดอกบัวขาวคนงาม แม่นางเอกคนดี นั้นสามีข้า หากว่าเจ้าดีจริงต้องหาสามีเป็นของตัวเองนะเจ้าคะ ไม่ใช่มาหาสามีข้า ได้ยินแล้วก็ถอย ไปหาพระเอกของเจ้านูน ออกไป๊ !!!

​
จันทร์เจ้า หญิงสาวที่ชอบอ่านนิยายเป็นชีวิตจิตใจ ได้นิยายแปลกประหลาดมาจากห้องสมุดเล่มหนึ่ง

นิยายที่แค่อ่านตัวอย่าง นางก็รังเกียจนางเอกของเรื่องมากและสงสารนางร้ายที่ถูกนักเขียนสร้างขึ้นมา

เพื่อให้นางเอกใช้เป็นเครื่องมือ สร้างความโดดเด่นให้กับตัวเอกทั้งหลาย

 และเมื่อนางเอกไปถึงจุดจบอันแสนสุขกับพระเอกที่เป็นองค์รัชทายาท

นางร้ายที่ถูกสร้างขึ้นก็ถึงเวลาต้องกำจัดทิ้ง

 

อ่านมาถึงจุดนี้จันทร์เจ้าแทบอยากจะหยุมหัวแม่นางเอกคนนี้ยิ่ง

แต่นั้นก็คือจุดเริ่มต้นของหนังสือนิยายประหลาดที่มาพร้อมกับวิญญาณนางร้ายในนิยาย

นางดึงจันทร์เจ้าเข้ามาในนิยาย เพื่อสร้างจุดเปลี่ยนไม่ให้นางร้ายตายอย่างอนาถ

แต่แค่เล่มนิยายเก่าขาด เนื้อหาเลือนราง จันทร์เจ้าที่เข้ามาอยู่ในร่างนางร้ายอย่าง ซ่งเยว่หลัน จะเอาชีวิตรอดได้หรือไม่


ตอนที่ 1 ​

จันทร์เจ้าสาวแว่นนักศึกษาชั้นปีสุดท้ายคณะบริหารของมหาวิทยาลัยชั้นนำ เวลาว่างนอกเหนือจากอ่านหนังสือเรียน เธอก็มักจะหาเวลามาที่ห้องสมุดเพื่อหยิบยืมหนังสือนิยายไปอ่านคลายเครียด

นิ้วเรียวไล่ไปตามสันหนังสือนิยายมองหาเล่มที่เธอยังไม่เคยอ่าน แต่ก็ต้องรู้สึกผิดหวังหน่อย ๆ เพราะว่าทุกเล่มที่ไล่ผ่านตาเกือบทั้งชั้นมีแต่นิยายที่เธอเคยอ่านแล้ว จันทร์เจ้าถอนหายใจพลางทำท่าจะออกไปดูหนังสือที่โซนอื่น

แต่ก่อนที่เธอจะเดินจากไปอยู่ดี ๆ ก็มีหนังสือนิยายหล่นตกลงมาจากชั้นบนสุด เธอหยิบขึ้นมาดูอย่างเบามือเพราะท่าทางมันเก่ามากจนคิดว่าหากจับแรง ๆ จะต้องขาดคามือแน่

เธอมองหนังสือนิยายเล่มนั้นอย่างสงสัย เพราะถ้าเก่าขนาดนี้ก็น่าจะเคยผ่านตาเธอบ้างสิ เธอเป็นถึงนักอ่านนิยายตัวยงเลยนะ แต่ก็อย่างว่าแหละอาจจะหลุดรอดสายตาเธอไปบ้างก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

จันทร์เจ้าปัดฝุ่นที่หน้าปกออก บนนั้นมีภาพสาวงามสวมชุดสีเขียวเข้ม ท่าทางเหมือนกำลังร่ายรำท่ามกลางแสงจันทร์แต่นั่นยังไม่น่าดึงดูดเท่ากับดวงตาของนางที่เป็นสีเขียวมรกตและรูปหน้าที่งดงามราวกับปีศาจจิ้งจอก บนปกมีชื่อหนังสือเขียนอยู่

เรื่อง “月天 ปิดผนึกหัวใจแม่ทัพปีศาจ”

จันทร์เจ้าพลิกด้านหลังอ่านเรื่องย่อ มันเป็นนิยายจีนโบราณ เนื้อเรื่องคร่าว ๆ ก็คือนางร้ายของเรื่องเป็นน้องสาวของนางเอกมีนิสัยขี้เหวี่ยง ขี้วีน แต่ดูยังไงนางก็แค่เป็นคนตรง ๆ ที่โดนพี่สาวที่ดูแสนดีหลอกใช้ทำให้ตัวเองดูโดดเด่นเท่านั้น

ยิ่งต่อหน้าองค์รัชทายาทด้วยแล้ว นางก็ยิ่งยั่วโมโหให้นางร้ายแสดงท่าทีร้ายกาจเพื่อต้องการให้ตัวเองดูน่าสงสาร เรียกร้องความสนใจจากองค์รัชทายาททั้ง ๆ ที่นางก็รู้ว่าน้องสาวชอบพอกับองค์รัชทายาทเช่นกัน

แต่จุดพีคก็มาถึงเมื่อนางเอกได้รับหนังสือหมั้นหมายกับแม่ทัพปีศาจ ที่ขึ้นชื่อว่าโหดเหี้ยมและยังมีข่าวลือว่าภายใต้หน้ากากปีศาจที่เขาสวมใส่นั้นน่าเกลียดเสียยิ่งกว่าอสุรกาย นั้นทำให้นางคิดวิธีเอาตัวรอดโดยการจับน้องสาวของนางที่เป็นนางร้ายขึ้นเกี้ยวแต่งกับแม่ทัพปีศาจแทนตัวเอง

เดี๋ยวก่อนนะ อ่านมาถึงตรงนี้ก็เริ่มสงสัยว่านี้นางเอกแน่นะวิ ไม่ใช่นางร้ายที่จับฉลากได้บทนางเอกชิมิ ทำไมนางถึงได้ชั่วขนาดนี้ นี่แค่อ่านตัวอย่างนะ ยังรู้สึกเกลียดนางเอกขนาดนี้ สงสารนางร้ายที่ซื่อเกินไป มีพี่สาวชั่ว ๆ จนทำให้ชีวิตนางพัง

เสียงเจ้าหน้าที่แจ้งเตือนเวลาปิดทำการของห้องสมุดดังขึ้น ได้ยินอย่างนั้นจันทร์เจ้าก็รีบเอาหนังสือที่อยู่ในมือไปหยิบยืมที่เจ้าหน้าที่ทันทีก่อนที่ปิดซะก่อน

“ยืมเล่มนี้ค่ะ” จันทร์เจ้ายื่นหนังสือไปที่เคาน์เตอร์พร้อมกับบัตรนักศึกษาเพื่อยืมหนังสือเล่มนั้น

“นักศึกษา หนังสือเล่มนี้ไม่มีอยู่ในระบบนะ” เจ้าหนังที่หยิบหนังสือนิยายขึ้นมาดูอย่างมึนงง เพราะเธอก็เป็นบรรณารักษ์ที่จัดเรียงหนังสือเองทุกเล่มในห้องสมุดกลับไม่เคยเห็นหนังสือเล่มนี้มาก่อน อีกอย่างมันดูเก่ามาก ไม่มีทางที่ในห้องสมุดจะมีหนังสือที่เก่าขนาดนี้อยู่

“อ้าว แล้วหนูสามารถยืมได้มั้ยคะ” จันทร์เจ้าถามอย่างมึนงง แต่ยังไงเธอก็อยากอ่านหนังสือเล่มนี้มากอยู่ดี ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน

“ไม่ต้องยืมหรอก เอาไปเถอะมันเก่าขนาดนี้หากเธอไม่ยืมไปก็ต้องทิ้งอยู่ดี” เจ้าหน้าที่มองหนังสือนั้นอีกครั้งก่อนที่จะกล่าวออกไปตรง ๆ

“จริงเหรอคะ ขอบคุณมากค่ะ” จันทร์เจ้ากล่าวอย่างดีใจไม่คิดว่าอยู่ดี ๆ จะได้หนังสือฟรีมาหนึ่งเล่มถึงมันจะเก่ามากจนตัวหนังสือที่เขียนอยู่ด้านในเริ่มขาดหายไปบ้างช่วงบางตอนก็เถอะ

แต่เธอก็อยากรู้อยู่ดีว่านางเอกชั่วนี้จะมีจุดจบชีวิตยังไง อย่าบอกว่ามีความสุขนะไม่งั้นเธอจับหนังสือเผาทิ้งแน่พร้อมยันต์สาปแช่งนักเขียน

หลังจากที่จันทร์เจ้าจากไปแล้ว บนชั้นหนังสือนวนิยายด้านในส่วนลึกที่สุดที่จันทร์เจ้าพึ่งเดินออกมา ชั้นบนที่แต่เดิมเป็นที่อยู่ของนิยายเล่มเก่า

บนนั้นมีหญิงงามสวมชุดจีนโบราณสีเขียวเข้ม นั่งห้อยขาลงมาด้วยเท้าเปลือยเปล่าพลางกวัดแกว่งไปมา ดวงตาสีมรกตจ้องมองไปยังทิศทางที่จันทร์เจ้าพึ่งเดินจากไป ริมฝีปากบางแดงก่ำราวหยดเลือดฉีกยิ้มกว้าง

ยกมือบางขึ้นมาโบกมือไปมาเสมือนสัญญาณบางอย่าง ร่างของนางมีเส้นเลือดสีดำเด่นชัดทั่วทั้งร่าง ทำให้รู้ว่าสตรีนางนี้ไม่ใช่คนของโลกนี้อีกแล้ว

“อะไรน่ะใครอยู่บนนั้น”

เสียงเจ้าหน้าที่สาวที่กำลังเดินตรวจตรา ว่ายังมีนักศึกษาหลงเหลืออยู่อีกหรือไม่ เพราะว่าถึงเวลาปิดทำการแล้ว กลับมองเห็นเงาดำ ๆ นั่งอยู่บนชั้นหนังสือ ก็คิดว่ามีนักศึกษาเล่นพิเรนทร์ จึงรีบเดินไปหมายจะลากลงมาต่อว่าให้เข็ด แต่ยิ่งเดินเข้าไปใกล้มาเท่าไรเท้าที่ก้าวเข้าไปก็ยิ่งเริ่มช้าลง

ดวงตาภายใต้กรอบแว่นหนาเบิกกว้าง มองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนชั้นหนังสืออย่างหวาดกลัว ทันทีที่ดวงตาสีเขียวมรกตมองสบลงมาที่เธอริมฝีปากของวิญญาณดวงนั้นก็ฉีกยิ้มกว้าง แต่ไม่นานรอยยิ้มก็เลือนหายก่อนที่จะกระอักเลือดออกมา

เลือดเป็นก้อนไหลทะลักออกมาราวกับน้ำพุพุ่งออกจากริมฝีปากบาง ดวงตาสีเขียวมรกตเริ่มแดงก่ำ พร้อมกับเลือดที่ไหลลงมาตามชั้นหนังสือ ลงมาจนถึงปลายเท้าของเจ้าหน้าที่สาวที่ยืนแข็งค้างไปแล้ว

แม้แต่เสียงกรีดร้องยังไม่มีไม่นานหลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ก็เป็นลมสลบไป แต่ก่อนหมดสติยังได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วเบาพร้อมกับเสียงพึมพำภาษาจีนที่เธอฟังไม่ออก

ไม่นานสตรีนางนั้นก็กลายเป็นกลุ่มควันสีดำลอยออกไปจากห้องสมุด ไปยังทิศทางที่หนังสือจากไป

“เวลาได้มาถึงแล้ว”
​




 

กดหัวใจ+คอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน่าาาา

นักเขียน Narokill

นามปากกา 飛珍 เฟยเจิน







​