เตชภณ เฝ้ารัก

เสี่ยเล็ก หรือคุณเต เตชภณ สิริวัฒนานุกูล ทายาทคนเล็กของไร่และรีสอร์ตทรงกลด ผู้เพียบพร้อมและรักสนุก ความมีมุมเกเรนิดหน่อย และการเป็นบุตรชายคนเล็กของเจ้าสัวและแม่นายของนักธุรกิจชื่อดังของเชียงราย ทำให้เขามั่นหน้า มั่นใจในตนเอง ว่าหล่อ รวย สายเปย์ เฟอร์เฟ็ค ที่สุดไม่ว่าจะทำสิ่งใดก็ต้องได้รับความสนใจ แต่เมื่อได้พบกับสัตวแพทย์สาวร่างบางที่ดูแลม้าในไร่ของตนอย่างไม่ใยดีในความโดดเด่นของเขา พลอยลดา จึงเป็นโจทก์สำคัญที่กวนใจเขานัก แต่มีหรือเสน่ห์ของเขาจะทำให้สาวเจ้าหวั่นไหวไม่ได้ คอยดูว่าเขาจะเฝ้าตามติดชีวิตของเธอ จนเธอไม่อาจหนีรอดไปไหนได้เลย...

...............


“คุณเคยคิดว่าชีวิตนี้อยากทำอะไรเป็นสิ่งสุดท้ายก่อนตายไหม” เตชภณเอ่ยเสียงถามคนข้างกายที่นั่งอยู่ด้วยกันบนม้านั่งตัวยาวใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ ที่มองเห็นอุโบสถสีขาวงดงามจับตาสะท้อนแสงแดดเจิดจ้าตรงหน้า และธรรมะที่แฝงอยู่ทั่วไปภายในวัดก็ทำให้เขารู้สึกทึ่งถึงจิตใจที่อยากทุ่มเทให้ชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ของอาจารย์ที่ดำริก่อสร้างวัดขึ้นมาเป็นพุทธบูชา
“ฉันเหรอ...” พลอยลดาทวนคำอย่างนึกสงสัยที่เขาถามเรื่องตาย แต่ก็ยกยิ้มอ่อนบางในหน้านวลเนียนที่แก้มแดงระเรื่อจากไอร้อน “ฉันเคยคิดว่าอยากพบพ่อกับแม่อีกครั้งก่อนฉันตาย เพราะตอนท่านตาย...เราไม่ได้ลากันเลย”
ชายหนุ่มนิ่งงันไปนิด รับรู้ได้ถึงน้ำเสียงที่เครือขึ้นของเธอ ก่อนจะโอบแขนแกร่งไปกอดไหล่เธอไว้และลูบมือใหญ่ไปมากับต้นแขนเรียวอย่างให้กำลังใจต่อกัน โดยไม่เอ่ยคำใดก็แสดงออกได้ถึงความรักและห่วงใย
“คุณรู้ไหมพลอย... ทำไมเทวดาหรือนางฟ้าบนสวรรค์ไม่สร้างให้ชีวิตคนเรามีตาหลัง ก่อนลงมาเกิด...” เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ระหว่างยิ้มกับเธอที่หันมองมาหาด้วยดวงตาแดงๆ แต่เธอก็ระงับอาการร้องไห้ไว้ได้ ซึ่งเธอส่ายหน้าไปมาพร้อมทำปากยู่เล็กน้อยอย่างตั้งใจรอฟัง
“เพราะพวกเขาบนฟ้าก็อยากให้คนเรามองไปข้างหน้า ไม่ต้องมองเห็นอดีตที่ผ่านพ้นไปแล้ว...คุณดูแลตัวเองได้ดี เรียนจบมีการงานมั่นคงทำ พ่อแม่ที่รออยู่บนฟ้าคงภูมิใจมากแล้ว อย่าคิดมากเลยนะ”
“อือ...” คำปลอบโยนที่เขาเอ่ยด้วยการแฝงความหมายที่ลึกซึ้งทำให้เธอรับคำในลำคอ และรู้สึกคัดจมูกเล็กน้อย “ฉันหลงรักคนไม่ผิดนะคะเนี่ย ขอบคุณนะคะที่ให้กำลังใจ”
“หือ เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะคุณ” เขากะพริบตาถี่ ก่อนจะนั่งตัวตรงมองเธอตาโต และฉีกยิ้มกว้างทันที “ดีใจจังได้ฟังคำรักจากสวีตตี้ตัวน้อยๆ ของผม”
“ไม่ต้องย้ำน่ะ ฉันก็เขินนะ” เธอบ่นอุบอิบและยิ้มเขินในหน้าที่แก้มรู้สึกร้อนผ่าวเช่นกัน “พูดเรื่องรักๆ ในวัดเราบาปปะเนี่ยคุณ”
“ไม่บาปหรอกน่ะ เพราะเราไม่ได้ทำผิดศีลธรรมเสียหน่อย เรามีศีลพื้นฐานครบด้วย” เขาบอกยิ้มๆ เมื่อนั่งพักผ่อนด้วยกันอีกครู่ โดยที่เธอก็ยิ้มได้แล้ว เมื่อเรื่องกวนใจคลายไป

..................

** นิยาย เตชภณ เฝ้ารัก หมดสัญญากับ สนพ.แสนรัก ผู้แต่งนำมาจัดหน้า จัดอาร์ตเวิร์ก ทำปก เพื่อลงขายใหม่ด้วยตนเอง **