รอยสลักรัก

เธอเคยปรารถนาให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นเพียงแค่ฝันร้ายในคืนหนึ่งเท่านั้น



เมื่อเธอตื่นขึ้นมาจากความฝัน ความเจ็บปวดที่โหมกระหน่ำเฆี่ยนตีอยู่ในขณะนี้อาจปลาสนาการสิ้นไป หลงเหลือไว้แค่เพียงความอ่อนหวาน รอยสัมผัสอันอ่อนโยน และรอยยิ้มอันอบอุ่นกับนัยน์ตายาวรีคมดุแสนคุ้นเคยคู่นั้น ที่มักจะมองตอบเธอด้วยความรักอย่างสุดหัวใจทุกครั้งที่เราสองคนได้อยู่ใกล้ชิดกัน



มันอาจจะเนิ่นนานและยากลำบาก กว่าคนอย่างเธอและเขาซึ่งไม่มีอะไรเข้ากันเลยสักนิด จะร่วมกันฟันฝ่ามาถึงจุดนี้ได้ เราสองคนต่างก็ได้พบพานกับความโศกเศร้าและความเจ็บปวดกันมามากมาย แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น เธอก็ไม่เคยเสียดายเวลาและเสียใจเลยสักนิด กับเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านพ้นมา



แม้นจะต้องพบเจอกับความเจ็บปวดรวดร้าว หรือต้องทนทุกข์ทรมานเพียงใดก็ตาม ตราบใดที่เขาคนนั้นยังคงกุมมือของเธอเอาไว้และคอยอยู่เคียงข้างพร้อมด้วยรอยยิ้มคุ้นตา เธอก็เชื่อมั่นเสมอว่าตนเองสามารถทำได้ทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้เราสองคนได้อยู่ด้วยกันตลอดไป



หากเธอจะเอื้อนเอ่ยคำพูดหนึ่งกับเขา มันจะยังทันเวลาอยู่ไหมนะ? คำพูดสำคัญที่เธอยังไม่เคยได้กล่าวออกไป เป็นถ้อยคำสั้นๆ ง่ายๆ ซึ่งมาจากความรู้สึกทั้งหมดอันเอ่อท้นอยู่ภายในหัวใจ และคิดว่ามันคงสื่อถึงเขาได้ตลอดเวลาแม้เธอจะไม่เคยเอ่ยมันออกไปก็ตาม



“ฉันรักคุณค่ะทาดาชิ”



รัก...ทั้งๆ ที่รู้ว่าปลายทางสุดท้ายที่ได้พบเจอนั้นอาจจะไม่สวยงาม แต่นิยามของความรักมันก็เป็นเช่นนั้นเสมอมา และเธอเองก็พร้อม ที่จะเป็น “ทาสรัก” ของเขาตลอดไป



ตราบสิ้นลมหายใจที่มี...



ปัง!!

เสียงดังสนั่นและวิถีกระสุนที่แล่นตรงเข้ามาพร้อมความเจ็บปวดบริเวณไหล่ด้านซ้ายส่งผลให้ท่อนขาทั้งสองข้างซึ่งอ่อนล้าจากการวิ่งขึ้นเนินเขาสะดุดพันกันวุ่นวาย ร่างบางแหงนหงายร่วงหล่นลงสู่ความว่างเปล่าของหุบเหว ซึ่งด้านล่างมีเพียงต้นไม้และผืนดินเท่านั้นที่จะรองรับร่างอันไร้สติของเธอ



ภาพสุดท้ายที่เธอได้เห็น มีเพียงร่างสูงคุ้นตาในชุดเสื้อโค้ทสีน้ำเงินเข้ม กำลังยืนจ่อปากกระบอกปืนมาทางตัวเธอ