เพราะรักจำต้องร้าย

อาร์ชี่หรืออาร์ท เรียนมหาวิทยาลัย ปี 4 ที่ต้องร้ายก็เพราะกูรักมึงไงไอ้นับ
นับดาว มหาวิทยาลัย ปี 4 เช่นเดียวกัน ที่กูร้ายเพราะกูไม่มีทางเลือก
เพลินตา มหาวิทยาลัยปี 4 ที่ต้องร้ายเพราะมึงสองคนมันเหี้ยกับกูก่อน

ในวันที่อาร์ชี่ขอเพลินตาเป็นแฟน คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราววุ่นวายที่ประเดประดังมาไม่หยุด

“มึงจะไปเอาใครกูไม่ว่า แต่ต้องไม่ใช่ไอ้เพลินเพื่อนกู”


***เนื้อหาบางส่วน***

เสียงร้องครางของเพลินตาและแฟนหนุ่มดังแว่วลอยออกมาจากด้านในตัวห้องนอน ลอยเข้าหูของคนที่นอนไม่หลับเพราะคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอย่างเลี่ยงไม่ได้ นับดาวนั้นแม้จะบอกตัวเองว่านี่คือเรื่องปกติ ว่าตนนั้นเข้มแข็งและทำใจได้แล้ว ทว่าเมื่อมาได้ยินเสียงครางผสานกับการกระทบของเนื้อหนังภายในใจของสาวน้อยก็อดรู้สึกเจ็บขึ้นมาอีกไม่ได้

จริงอยู่ที่เมื่อก่อนอาร์ชี่อาจจะเคยประชดเธอด้วยวิธีนี้เหมือนกัน หากแต่ตอนนี้มันกลับทำให้เธอเจ็บเหมือนใจจะขาดก็ว่าได้

เมื่อคิดได้ว่าฝ่ายชายนั้นพยายามทำตัวปฏิเสธสาวร่างเล็กและขอเลิกความสัมพันธ์มาตลอด กลับกำลังส่งเสียงร้องครางสุขสมขัดกับสิ่งแสดงออกมาอย่างสิ้นเชิง

เหตุการณ์ในตอนนี้ทำให้นับดาวพาลคิดถึงคืนนั้นไม่ได้ คืนที่เพลินตาต้องมาทนฟัง ทนเห็นแฟนหนุ่มกำลังเริงรักกับเพื่อนสนิทของตัวเอง สาวเจ้าคงอยากให้เธอรับรู้ซึ้งถึงความรู้สึกสินะ และใช่ ตอนนี้เธอรับรู้แล้วว่าเพื่อนรักต้องเจ็บขนาดไหน ความผิดที่เธอเคยทำมาและพยายามจะลืมเพื่อให้ตนเข้มแข็งนั้น ไหลย้อนคืนมาอีกโดยแปรสภาพเป็นสายน้ำตาแห่งความรู้สึกนั่นเอง

โดยที่เจ้าตัวไม่รับรู้เลยว่าในห้องนอนของหนุ่มสาวเวลานี้ อาร์ชี่เองก็รู้สึกไม่ต่างกัน เขาพยายามไม่เดินตามเกมส์ของเพลินตาแล้ว ทว่าสุดท้ายก็ไม่อาจต้านความต้องการในร่างกายของตนได้ เมื่อถูกสาวตัวเล็กเป็นฝ่ายเริ่มนำเกมเอง สิ่งที่เขาทำได้ตอนนี้คือการทนกับความเจ็บปวดในใจนี่ไว้ แล้วกัดฟันเร่งปลดปล่อยน้ำรักใส่ร่องแคบโดยมีปลอกถุงยางอนามัยกั้นที่ขย่มตนอยู่ข้างบนตามที่อีกฝ่ายต้องการ