เล่าเรื่องรัก

“ฟันทั้งแผงบนแผงล่างก็หล่นโพล๊ะลงมาทับลูกนัยน์ตา ฟันดิ้นแหง๊กๆไปทั่วโต๊ะ แล้วลิ้นทั้งดุ้นยาวเป็นฟุตก็กองลงมาบนหน้าเธอ ตามด้วยหนังเน่าๆเห็นกันชัดๆเป็นรูปร่างใบหน้า แล้วก็หัวกะโหลกหล่นลงมาในมือเธอ แล้วร่างทั้งร่างก็หล่นลงมากระแทกโต๊ะกินข้าวจนหักสะบั้นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เธอนั่งอยู่ไม่ได้แล้ว ไม่ใช่แค่ความกลัว แต่เป็นโรคประสาทต่างหากถีบเธอตกจากเก้าอี้ไปกระแทกข้างฝา กระดูกไหล่ซ้ายเธออาจจะหักติดข้างฝา หน้าเธอทั้งแถบอาจระบม เพราะชนผนังปูน เธอรูดตามข้างฝาลงไปกองกับพื้น เธอเอาแขนทั้งคู่ปิดหน้างอขาขึ้นมาแนบชิดลำตัว เธอกำลังห่อร่างเป็นก้อนกลมๆ พยายามอย่างที่สุด ในการไม่ต้องการเห็น ไม่ต้องการได้ยิน”