SET หนี้รัก (ชุด 2 เล่มจบ)

“เรารู้ตัวดี เราไม่มีวันทำอะไรลงไปให้มากกว่านี้ แค่นี้ก็พอแล้ว เพียงพอสำหรับความทรงจำอันยาวนาน สิ่งใดอันเป็นที่รักของเราแล้ว นายอย่ากลัวเลยว่าเราจะไม่ถนอมไว้เท่าชีวิต”
ความทรงจำอันยาวนาน…นั่นคือความทรงจำที่มีต่อน้องน้อยคนหนึ่ง…ผู้เฝ้ารอคอยเขา ‘พี่ตุ่ม’ เด็กสาวที่รำลึกฝังแน่นในหัวใจตลอดเวลาว่า พี่ตุ่มรักนุช ถ้าต่อๆ ไป นุชเป็นอะไรต้องนึกถึงพี่ตุ่มคนเดียว
นุช ไม่ใช่แค่ ‘นึกถึง’…หากทั้ง ‘หัวใจของนุช’
นับแต่วันนั้นตราบจนวันพบกันอีก…เธอก็ไม่เคยมีใคร!
สำหรับ นุช ยามเยาว์วัย ไม่ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ เธอจะนึกถึง “พี่ตุ่ม” ตลอดเวลา อกของเขาเป็นที่รองซับน้ำตาทุกครั้ง อ้อมแขนของเขาเป็นประดุจปราการอันมั่นคง และคำปลอบประโลมของเขาเปรียบประดุจน้ำทิพย์สำหรับเธอเสมอ จนกระทั่ง…วันหนึ่ง เธอให้ประจักษ์ถึงความขมขื่นอันสุดประมาณ ความขมขื่นอันนั้น ทำให้เธอเป็นคนไม่ยอมหลั่งน้ำตากับผู้ใดอีก นอกจากกลืนให้ไหลย้อนกลับเข้าไปท่วนท้นอยู่ภายใน ทั้งที่ใบหน้ายังฝืนยิ้ม!
วันที่นุชรู้ว่า พี่ตุ่มรักนุชและยังรักอยู่คนเดียว…อย่างสิ้นสุดหัวใจ
หาก พี่ตุ่มเป็นมากกว่านั้นกับ ‘หนูอ้น’ เพื่อนที่รักนุช และนุชรักเธอเสมอ
ถูกแล้ว! เธอเป็นสิ่งอันเป็นที่รักของพี่ตุ่ม มีหรือที่พี่ตุ่มจะไม่ถนอมของรักชิ้นนี้ไว้เท่าชีวิต หากกับ ‘หนูอ้น’ …ทำไม…ทำไม…โอ้ความขมจนขื่น รวดร้าวหัวใจจนสุดประมาณมันเป็นเช่นนี้นี่เอง
เธออยากลืมเรื่องที่พูด ลืมความสดใสระหว่างกันในเยาว์วัยให้หมด แทนที่จะจดจำไว้ฝังใจอย่างไม่รู้ลืมเลือน…จนกลายเป็นสนิมกัดกร่อนหัวใจของตัวเองในเวลาต่อมา แต่…เธอยังจำมันได้ จำอย่างเชื่อมั่น จำไว้อย่างตั้งใจคอย…คอยเพื่อที่จะรับรู้ในภายหลังว่า…
เรามี ‘หนี้รัก’ ที่จะต้อบชดใช้ให้แก่กัน!