ลิขิตจันทรา พารักคืนใจ

นางลั่นวาจาว่าชาติหน้าขอจงอย่าได้พบพาน...
เขากลับสัตย์สาบานขอรักนางทุกชาติไป
หนึ่งความเข้าใจผิดผลักดันให้เขาสูญเสียนางไป
สิ่งสุดท้ายก่อนจะหมดลมหายใจคือคำปฏิญาณหนักแน่นต่อจันทรา ขอเพียงโอกาสรักนางอีกครา
...........................

“ข้าจะมาอยู่ที่เรือนนี้ แล้วเจ้าจะไปอยู่ที่ใดได้อีก” เขาเอ่ยถ้อยคำเดิมเป็นครั้งที่สอง แล้วก็บีบแก้มนุ่มมือของนางเบาๆ
“ท่าน!” ไยนางจึงรู้สึกว่า ไป๋จื่อหานผู้นี้หาใช่ไป๋จื่อหานที่นางแต่งด้วย คล้ายว่าท่านแม่ทัพจะเปลี่ยนไปอยู่บ้างเล็กน้อย
“ข้าจะย้ายมาอยู่กับเจ้าที่เรือนปีกซ้ายแห่งนี้อย่างไรเล่า” เขายิ้มให้กับหญิงสาวที่ยังทำหน้างุนงง “นับจากนี้เตียงเจ้าก็คือเตียงข้า ตู้เสื้อผ้าของเจ้าก็คือตู้เสื้อผ้าของข้า” เอ่ยจบมือหนาก็จับจูงมือเล็กเดินตัดผ่านลานเรือนออกไปรับลมเย็นยามค่ำ
“เจ้าก็เป็นของข้า” เขาก้มหน้าลงมอบจุมพิตแผ่วเบาบนริมฝีปากอิ่ม เมื่อเห็นดวงตาดำขลับภายใต้แพขนตากระพริบเบาๆ ก็อดหัวเราะเสียงดังอย่างอารมณ์ดีไม่ได้ “ข้าก็เป็นของเจ้า จำได้หรือไม่ซินเอ๋อร์ของข้า”

.................
ชาติก่อนท่านแม่ทัพจะน่าหยุมหัวเพียงใดไม่ทราบ
แต่กลับมาคราวนี้ เห็นทีต้องได้ตำแหน่งสามีแห่งชาติ!!

กดซื้อผ่านหน้าเว็บ ราคาถูกกว่า iOS นะคะ