มาเฟียจองจำรัก

มาเฟียจองจำรัก
ฟรานเชสโก/ดาริน

//คำโปรย//

เพราะเข้าใจว่าดารินเป็นน้องสาวร่วมมารดา คนที่ถูกแม่ทิ้งให้อยู่กับพ่อสองคนและไม่นานท่านก็ฆ่าตัวตายไปกับความรักที่เทิดทูน ฟรานเชสโกต้องนำใครสักคนกลับมาชดใช้ให้เขาอย่างสาสม!

//ตัวอย่าง//

"อ๊ะ!" ร่างบางถูกกระชากกลับมาเมื่อไม่ได้รับคำตอบ

"ฉันถาม!"

"ถ้าคุณมีตาและหูไม่ได้หนวกก็น่าจะเห็นและยินว่าฉันอ้วก"

"แล้วเธอเป็นอะไรถึงอ้วก!"

".." นั่นสิ เธอเป็นอะไรกัน

ความเงียบจากฝั่งของดารินทำให้ฟรานเชสโกเริ่มคิดไปต่างๆ นาๆ เขาไม่ใช่เด็ก ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขากำลังนึกเรื่องที่ดาริน..

"เธอกินยาคุมทุกวันอยู่ใช่ไหม" ฟรานเชสโเค้นถามเสียงเข้มพลางทำสีหน้าจริงจัง เขาซีเรียสเรื่องนี้มากจึงให้ฝั่งของดารินเป็นฝ่ายกินยาคุมทุกวัน

ในเมื่อเขาเป็นคนแรกของหญิงสาวไม่จำเป็นต้องใส่ถุงยางอนามัยอยู่แล้วเพราะมันปลอดภัย แต่สิ่งที่จะปล่อยให้เกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาดก็คือดารินท้อง!

หญิงสาวท้องไม่ได้เพราะเธอกับเขาเรามีแม่คนเดียวกัน เขาแค่อยากสนุกและทรมานเธอเล่นๆ พร้อมทั้งทำให้แม่ของเธอกังวลใจที่ลูกสาวหายออกไปจากบ้าน จะได้รู้ว่าความคิดถึงมันทรมานขนาดไหนเมื่อวันที่แม่จากเขาไปแถมพ่อยังมาฆ่าตัวตายตาม!

เขาเติบโตขึ้นมาโดยปราศจากคนที่มีสายเลือดเดียวกัน

"ว่าไง!" ฟรานเชสโกเขย่าตัวหญิงสาวให้ตอบ

"กิน!"

"กินแล้วทำไมเป็นแบบนี้! ยาคุมเธออยู่ไหน"

ดารินเม้มปากแน่น ฟรานเชสโกรีบปล่อยแขนเรียวลงแล้วรีบเดินไปเปิดลิ้นชัก เขาจะปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้นไม่ได้!

ชายหนุ่มหยิบแผงยาคุมในลิ้นชักออกมาดูแล้วนับย้อนไปถึงวันแรกที่เขาเริ่มให้เธอกินเพราะดารินกินยาคุมฉุกเฉินทุกวันไม่ได้อยู่แล้ว

"ทำไมเธอเพิ่งกินได้เท่านี้!" เขาหันมาเอาเรื่องกับดารินเมื่อเห็นว่ามันเพิ่งถูกแกะไปไม่กี่เม็ด ขณะนั้นน้ำใสๆ ในตาของหญิงสาวกลอกกลิ้ง เธอก็อายุยี่สิบห้าปีแล้วทำไมจะไม่รู้อาการพวกนี้

"ตอบฉันมา!" ฟรานเชสโกเขย่าอีกคนเพื่อคาดคั้นเอาคำตอบ

+++++

กึกๆ

"ฟรานๆ"

"ทำไมดารินต้องล็อกประตู" เขาหันมาขอคำตอบจากแม่ตัวเอง

"รินนอนน่ะลูก"

"นอนก็นอนไปแต่ทำไมต้องล็อก ยิ่งท้องไส้อยู่ด้วยเผื่อเกิดหกล้มขึ้นมาจะทำยังไง" รู้ว่าไม่ต้องการเขาแต่ไม่ต้องแสดงออกมากมายอย่างนี้ก็ได้ หรือจงใจทำให้ตัวเองแท้งจะได้จบๆ ไป

พวกใจดำ!

แอรด..

ประตูห้องถูกเปิดออกจากคนด้านในก่อนที่ดารินจะมองหน้าแม่ตัวเอง

ฟรานเชสโกมองใบหน้าซีดเซียวของดารินแล้วเกิดหงุดหงิด สภาพนี้ลูกเขาจะรอดไหมทำไมไม่รู้จักดูแลตัวเองให้ดีอยู่กันภาษาอะไร

"เป็นอะไร!" ฟรานเชสโกถามเสียงเข้ม ดารินไม่ตอบ

"ฉันถาม!" ชายหนุ่มเข้าไปประชิดตัวหญิงสาวหมายจะคาดคั้นเอาอาการที่ดารินเป็นให้ได้ แต่อะไรบางอย่างทำให้ขายาวต้องหยุดชะงักเมื่อดารินเอามือปิดปากปิดจมูกตัวเองแล้วรีบวิ่งไปทางห้องน้ำ

ด้วยความที่เห็นคุณแม่ตั้งครรภ์วิ่งเขานึกโมโหสุดๆ จะฆ่าลูกเขาให้ตายจริงๆ ใช่ไหมถึงได้วิ่งเร็วขนาดนี้ ไม่รู้เหรอว่าคนท้องเขาห้ามวิ่ง จงใจทำให้ตัวเองแท้งหรือไง เดินตามเข้าไปหมายจะไปคาดโทษดารินเสียให้เข็ดแต่คนเป็นแม่กลับห้ามไว้

"ฟรานหยุดก่อนลูกหยุดก่อน"

"ทำไมถึงปล่อยให้ดารินวิ่ง นี่อยู่กันภาษาอะไร แล้วใบหน้าซีดนั่นอีก ถ้าเป็นขนาดนี้ทำไมไม่บอกให้คนพาไปหาหมอ หรือให้คนในบ้านโทรหาผมสิ! นี่รวมหัวกันไม่อยากให้ลูกผมเกิดมาใช่ไหม!" เขาตวาดแม่ตัวเอง

คนเป็นแม่เสียใจที่ลูกคิดแบบนั้น ทว่าเข้าใจอาการดี ฟรานเชสโกคงเป็นห่วงลูกในท้องของดาริน

"คืออย่างนี้นะฟราน" โซเฟียดันตัวลูกชายออกนอกห้องก่อนจะปิดประตูลง ท่ามกลางฟรานเชสโกที่มองด้วยความไม่พอใจ

"ฟราน..ดารินแพ้ท้องลูก"

"แพ้ท้องแล้วไง แบบนี้ยิ่งต้องดูแลใกล้ชิดสิไม่ใช่ปล่อยให้นอนคนเดียว ลุกได้ก็วิ่งสี่คูณร้อยเมตรแบบนี้!"

"ดาริน..เหม็นลูก"

".."



มาม่าจึ๋งนึงเพราะความเข้าใจผิดของตัวเอง นอกนั้นมีแต่ความประสาทแหลกของอิพ่อล้วนๆค่ะ

ซื้อผ่าน www.mebmarket.com หรือลิ้งก์ที่ไรต์แปะให้ในหน้าเพจเฟสบุ๊ค 'นามปากกาดาวเหนือ' จะได้ราคาถูกกว่าซื้อในแอปพลิเคชันโดยตรงค่ะ

ซื้อในเว็บแล้วออกมาอ่านในแอปนะคะ

ช่องทางการติดต่อสอบถาม : เพจเฟสบุ๊ค นามปากกาดาวเหนือ