บ่วงนาคินทร์

...เพราะคำสาปแช่งก่อนที่ดวงจิตสุดท้ายจะแตกสลาย...
...ทำให้หนึ่งนาคาผู้ต้องคำสาป...จำต้องมีชีวิตคงอยู่ตลอดกาล...
...เพื่อเฝ้ามองดูเศษเสี้ยวดวงจิตของผู้เป็นที่รัก...ล่องลอยในสังสารวัฏ...


“อาศิรวิษ ข้าขอสาปเจ้า"
"จากนี้สืบไป ขอให้ดวงจิตเจ้ายืนยงคงอยู่ชั่วกัปกัลป์"
"จงมีชีวิตตราบนิจนิรันดร์กาล เพื่ออยู่เฝ้ามองคนที่เจ้ารักต้องดับสูญ"
"จะอีกกี่ร้อยภพพันชาติผ่านพ้น ข้าก็จักไม่ขอยกโทษ..แลอโหสิกรรม!.."