SET หย่าร้าง

#นิยายชุด "หย่าร้าง" มีทั้งหมด 2 เรื่อง
อ่านแยกกันได้ค่ะ เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวข้องกัน
เพียงแค่พระเอกของทั้งสองเรื่องเป็นเพื่อนกันเท่านั้นค่ะ
1. หย่าให้คุณรัก (เกื้อ+ปราง)
2. หย่าให้คุณหลง (อินทร์+ข้าวหวาน)

#จบดี ไม่มีนอกใจนอกกาย
#กรุณาโหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนกดซื้อ
#กราบขอบคุณทุกยอดซื้อค่ะ ฝากรีวิวหัวใจห้าดวงให้ด้วยนะคะ
--22 พฤษภาคม 2566--

(คำโปรย : หย่าให้คุณรัก)
“เราหย่ากันเถอะปราง”
“พูดเล่นอะไรอีกเนี่ย เมาแล้วเหรอ เจ้าของวันเกิดจะเมาก่อนเพื่อน ๆได้ยังไงเล่า” ปรางทิพย์หัวเราะขำพร้อมกับตีไปที่หลังมือของสามีเบา ๆเพราะมัวแต่คิดว่าสิ่งที่เกื้อกูลพูดเป็นการล้อเล่นจึงไม่ทันได้สังเกตว่าตอนนี้ทุกคนในโต๊ะต่างก็มีสีหน้ากระอักกระอ่วน
“เกื้อไม่ได้เมา เกื้ออยากหย่ากับปรางจริง ๆ”
ปรางทิพย์หุบยิ้มอย่างฉับพลัน เหลียวหน้าไปมองสามี เห็นเขาทำหน้าจริงจัง หญิงสาวก็เริ่มรู้สึกไม่ได้
“เกื้อไม่แกล้งปรางนะ เล่นแรงแบบนี้ไม่เอานะ”
“ปราง เกื้ออยากหย่า” เกื้อกูลวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะแล้วผินหน้ามามองภรรยาอย่างเนิบช้า เห็นใบหน้าของปรางทิพย์เต็มไปด้วยความตกใจ ก็รู้สึกสงสารขึ้นมา
“ปรางทำอะไรผิด ทำไมเกื้อถึงอยากหย่ากับปราง”

***************

“เกื้อขอโทษ"
เขาเอ่ยขอโทษเสียงเครือ ไม่เคยคิดว่าจะต้องเป็นฝ่ายตกอยู่ในสภาพที่ไร้ทางออก แน่นอนว่าเขารู้ว่าปรางทิพย์เจ็บปวดและเสียใจ และตอนนี้เขากำลังรู้สึกแบบนั้น
“ปรางให้โอกาสเกื้อเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม เกื้อจะไม่ทำพลาดอีกแล้ว”
“ปรางไม่มีโอกาสให้เกื้อหรอก ปรางเองก็ไม่ได้เจ็บน้อยไปกว่าเกื้อเลย ปรางยังยืนยันคำเดิม เราจะหย่ากันทันทีหลังจากที่แม่ผ่าตัดเสร็จ”


(คำโปรย : หย่าให้คุณหลง)
อินทร์กวาดตามองเรือนร่างงดงามที่อยู่ภายใต้เสื้อเชิ้ตของเขาอย่างลืมตัว ก้อนเนื้อนุ่มนิ่มที่ดุนดันขึ้นมาอวดโฉมพอให้เห็นอย่างหมิ่นเหม่
โนบราอย่างนั้นหรือ
เรียวขาขาวเล็กที่โผลพ้นชายเสื้อเชิ้ตช่างดูสะดุดตา ทำเอาใจชายสั่นไหว ใจเต้นเร็วอย่างผิดจังหวะ
ไม่ปฏิเสธว่าข้าวหวานเป็นผู้หญิงที่สวยและมีเสน่ห์
“ข้าวหวานขอยืมเสื้อพี่อินทร์มาใส่ก่อนนะคะ” เธอยังไม่ได้เอาของใช้ส่วนตัวติดมาด้วย เลยต้องยืมเสื้อของอินทร์ใส่แก้ขัดไปก่อน “ข้าวหวานจะไปหาคุณพ่อ เย็น ๆจะกลับนะคะ”
อินทร์เองก็คงไม่ได้สนใจว่าเธอจะไปไหนมาไหน แต่เห็นแก่ที่เขาเป็นเจ้าของห้อง เธอถึงเลือกที่จะบอกให้เขารู้ จังหวะที่กำลังเดินผ่านคนที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาเบด ใบหน้าอ่อนเยาว์ก็ต้องเหลียวมองมาทางเขาอีกครั้ง
“จะออกไปข้างนอกด้วยชุดนี้เหรอ”
ไม่ใช่กงการอะไรของเขาเลยสักนิดแต่มันก็อดที่จะพลั้งปากถามออกไปไม่ได้ นอกจากเสื้อเชิ้ตของเขาแล้ว คิดว่าข้าวหวานคงจะใส่แค่กางเกงในซ้อนอยู่ข้างในเท่านั้น ส่วนบนคงไม่มีอะไรห่อหุ้มนอกจากแผ่นปิดหัวนม
“ค่ะ” ขานตอบไปอย่างไม่สะทกสะท้านพร้อมกับก้มหน้าหลุบตามองเสื้อที่ตัวเองใส่ ถ้าไม่ใส่เสื้อตัวนี้ก็ต้องใส่ชุดเจ้าสาวที่ใส่เมื่อคืนแทน คิดว่าใส่เสื้อตัวนี้น่าจะเข้าท่ามากกว่า “ข้าวหวานไม่ได้เตรียมชุดมาเปลี่ยนค่ะ เลยจะกลับไปเปลี่ยนที่บ้านและจะได้เก็บของมาด้วยเลย”
“แต่เธอไม่ได้ใส่เสื้อชั้นในนะ”