เล่ห์ลภัสกรณ์

แม้เขาจะหายไปนานกว่าห้าปี แต่ 'จารวี'
ยังไม่เคยลืมเลือนสัมผัสของคนที่เป็นรักแรก
ผู้ชายที่เธอเคยยัดเยียดความผิดบาปให้อย่างไม่ตั้งใจ
แต่เหมือนโชคชะตาเล่นตลก
ส่งเขากลับมาในช่วงเวลาที่ชีวิตกำลังเปราะบางที่สุด

'เอกบุรุษ' แสดงความปรารถนาที่มีต่อเธออย่างเร่าร้อน
เฝ้ารอคอยวินาทีที่เธอคุกเข่าศิโรราบ
ยอมทิ้งศักดิ์ศรีมาเป็นผู้หญิงแก้เหงาให้เขา
แต่จารวีจะยอมรับสถานั้นได้ลงคอหรือไม่
เมื่อรู้ทั้งรู้ว่าสุดท้ายแล้ว เธอคงไม่อาจต้านทานเล่ห์กลของเขาได้

+++++++++++++++++++++++++++++++++

*โปรยที่หนึ่ง*

"ใครกันนะที่เสนอกึ่งบีบให้ฉันยอมเป็นนางบำเรอ แค่กอดก็ดูฝืนใจซะแล้ว”

“เรียกว่าผู้หญิงแก้เหงาที่จะได้ค่าตอบแทนหกหลักดีกว่าไหม นางบำเรอมันดูดีเกินไป คนอย่างคุณจะบำเรอปรนเปรอใครได้ น่าจะนอนนิ่งเหมือนท่อนไม้เป็นอย่างเดียวมากกว่า”

“ตัดสินจากเซ็กซ์ครั้งแรกของฉันไม่ได้นะ เพราะหลังจากนั้น...”

“น่าสงสาร ถึงกับต้องโกหกเลยเหรอว่าตัวเองผ่านมือใครต่อใครมาอย่างโชกโชน มันจะทำให้ศักดิ์ศรีความเป็นลูกผู้หญิงที่มีเหลืออยู่น้อยนิดของคุณป่นปี้นะเจน”

“แย่จังที่คุณคิดว่าสอดแนมชีวิตฉันได้จนถึงเรื่องบนเตียง น่าจะรู้นี่ว่าคุณแม่กันท่าเก่ง ฉันไม่เคยพาผู้ชายมาที่บ้าน แต่ที่อื่นฉันทำได้ ต่อให้คุณมีคนคอยรายงานทุกเรื่อง แต่การที่ฉันออกไปนอนกับใคร คุณจะไม่มีทางรู้ เพราะแม้แต่คุณแม่ท่านก็ไม่เคยรู้เหมือนกัน คุณไม่คิดบ้างเหรอว่าฉันเองก็อยากให้คนอื่นช่วยลบรอยของคุณออกไปจนใจจะขาด!”

เสียงของเธอเย้ยหยันพอๆ กับดวงตาที่มองเขา แววชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายหนุ่ม เขาลดตัวต่ำลงมาในเพียงเสี้ยววินาที แบกตัวเธอขึ้นไว้บนบ่าแล้วก้าวยาวๆ ไปยังโซฟาข้างหน้าต่างบานใหญ่

“ว้าย!” จารวีหวีดร้องด้วยความตื่นตระหนก

“ลองดูหน่อยก็ได้ว่าโชกโชนจริงหรือเปล่า!”

**************************************************

*โปรยที่สอง*

“จะกลัวทำไม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของคุณ” เสียงทุ้มต่ำพูดขึ้นในตอนที่มองเห็นแววหวั่นในดวงตาคู่สวย

“ตะ... แต่มันก็แค่ครั้งที่สอง ฉันจำได้ว่ามันเจ็บ” สมองของเธอหมุนคว้างในตอนพูด สะดุ้งน้อยๆ เมื่อเขาก้มลงแตะปากบนยอดอกที่ยังคงมีแผ่นปิดจุกแปะอยู่ ใบหน้าหล่อเหลาดูไม่ชอบใจนัก เขาพยายามจะแกะมันออกไป แต่มันติดแน่นจนเขาไม่กล้าจัดการเอง

“ไหนเคลมนักไงว่าไม่ได้นอนกับผมแค่คนเดียว ฮึ! โกหกเก่ง”

“ใช่ ฉันโกหก เพราะตั้งแต่นอนกับคุณ ฉันก็ขยาดจน...”

“มันไม่ใช่ความขยาด แต่คุณลืมผมไม่ลง ไม่กล้าให้ใครมาซ้ำรอยผมมากกว่า”

“หลงตัวเอง!” จารวีตวัดเสียง พยายามปัดมือที่ทาบคลึงอยู่บนอกออกไป

“แล้วมันจริงไหมเล่า?”

-----------------------------------------------------


#ผู้ใช้ iOS ซื้อผ่านเว็บโดยตรงนะคะ ทาง Apple ราคาสูงกว่าค่ะ

#ไฟล์ PDF ทำตัวหนังสือให้ใหญ่อ่านได้ถนัดตามากขึ้นค่ะ

#ในส่วนของ EPUB อาจต้องรอ MEB จัดไฟล์เข้าระบบ 1-3 วันนะคะ

กราบขอบพระคุณทุกยอดดาวน์โหลดนะคะ รักที่สุด <3