หลังเกิดใหม่สามีของข้าก็ไม่ยอมให้ลงจากเตียง

หลังจากที่ล้มหัวฟาดพื้น อันหนิงนึกโทษสวรรค์อยู่ในใจว่าช่างตาถั่ว เธอยังไม่มีโอกาสได้เสียพรหมจรรย์เลยสักครั้ง ทำไมถึงให้เธอตายเร็วอย่างนี้ซึ่งดูเหมือนว่าสวรรค์จะฟังคำขอ หลังเกิดใหม่เธอก็ได้สามีเลยทันที

บทนำ สวรรค์ใจดีช่วยลัดคิวให้

อันหนิงลืมตาตื่นขึ้นมาในความมืด ตอนนี้แขนขาของเธอยังคงขยับเขยื้อนได้ ไม่มีความรู้สึกเจ็บหลงเหลืออยู่เลยสักนิด
หญิงสาวจำได้ว่าก่อนหน้านี้เธอตกบันไดหัวฟาดพื้น จากนั้นโลกก็มืดดับลง ความจริงตกจากบันไดความสูงขนาดนั้นเธอน่าจะตายไปแล้ว แต่ทำไมตอนนี้ร่างกายของเธอถึงไม่ได้รู้สึกเจ็บเลยล่ะ
อันหนิงพยายามปรับสายตาให้เข้ากับความมืดในห้อง ภายใต้แสงสลัวๆ จากดวงจันทร์ที่ส่องลงมา หญิงสาวมองเห็นเตียงไม้แกะสลัก รอบเตียงประดับด้วยผ้าม่านสีขาวกับเครื่องเรือนในยุคจีนโบราณ
ที่นี่คงไม่ใช่โรงพยาบาลหรอก… ไม่มีโรงพยาบาลที่ไหนจะตกแต่งด้วยเตียงขนาดใหญ่หรูหราเช่นนี้
ขณะที่เธอกำลังงุนงงความทรงจำที่ไม่ใช่ของตนเองก็หลั่งไหลเข้ามา ดูเหมือนเธอจะข้ามเวลาเข้ามาในหนังสือนิยายที่เคยอ่าน!
อันหนิงรู้สึกตื่นเต้นมาก ตอนที่เธอล้มหัวฟาดพื้นยังนึกแช่งในใจว่าสวรรค์ช่างตาถั่ว เธอเป็นสาวโสดวัยสามสิบกว่าๆ ใกล้ขึ้นคาน ยังไม่เคยเสียพรหมจรรย์เลยสักครั้ง ทำไมถึงให้เธอตายเร็วได้ขนาดนี้ ดูเหมือนว่าสวรรค์จะได้ยินเสียงที่เธอกดดันเลยใจดีช่วยลัดคิวให้
แต่น่าเสียดายที่นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่แนวรักหวานแหววมากนัก ส่วนใหญ่เรื่องราวจะเน้นหนักไปที่การแก้แค้นของลูกหลานตระกูลฉู่ โดยพระเอกก็คือหลานชายคนโตของตระกูลที่มีชีวิตรอดจากการฆ่ากวาดล้างโดยราชวงศ์
โชคดีที่เรื่องราวเลวร้ายทั้งหลายยังไม่ได้เกิดขึ้น ในเวลานี้เธอเข้ามาอยู่ในร่างขององค์หญิงอันหนิงลูกสะใภ้ของครอบครัวฉู่ที่เพิ่งแต่งเข้ามาเมื่อปีก่อน
อันที่จริงที่อันหนิงชอบอ่านนิยายเรื่องนี้ก็เพราะว่าตัวละครที่เป็นองค์หญิงนี้มีชื่อเดียวกันกับเธอ มันจึงทำให้จินตนาการได้ว่าตนเองคือองค์หญิงผู้สูงศักดิ์
ตามเนื้อเรื่องเดิมองค์หญิงอันหนิงเป็นคนเอาแต่ใจและหยิ่งยโส ตอนแรกที่นางยินดีแต่งงานเพราะพึงพอใจกับรูปร่างหน้าตาของสามี แต่เมื่อแต่งเข้ามาแล้วหญิงสาวก็รู้สึกไม่พอใจกับพฤติกรรมอันหยาบกร้านของเขา เนื่องจากอีกฝ่ายเป็นทหารจึงมีนิสัยดิบเถื่อน พูดจาโผงผาง ดังนั้นพวกเขาจึงทะเลาะกันอยู่ทุกวัน จึงทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ค่อนข้างย่ำแย่
เรื่องราวต่างๆ เริ่มเลวร้ายลงไปอีก เมื่อพระอนุชาขององค์หญิงได้ขึ้นครองราชย์ เขาหวาดกลัวอำนาจบารมีของตระกูลฉู่ ด้วยความระแวงของฮ่องเต้ ท้ายที่สุดแผนการกวาดล้างตระกูลฉู่ก็เริ่มต้นขึ้น
ในตอนนั้นฉู่จวิ้นสามีขององค์หญิงอันหนิง ถูกส่งไปรบที่ชายแดน และเขาก็ถูกฆ่าตายอย่างอนาถ ความโศกเศร้าที่สูญเสียลูกชายเพิ่งผ่านไปไม่นาน อัครเสนาบดีตระกูลฉู่ก็ถูกกล่าวหาว่ารับสินบน พวกเจ้าหน้าที่ตรวจค้นเจอทรัพย์สินถึงสองแสนตำลึงในบริเวณบ้านบรรพบุรุษที่ชนบท
หลังจากการถูกคุมขังและทรมานอยู่ในคุกเป็นเวลาหลายวัน ท้ายที่สุดอัครเสนาบดีฉู่ที่อายุมากแล้วก็สิ้นใจ ลูกชายทั้งสองที่เป็นบัณฑิตร่างกายอ่อนแอก็ทนทานอยู่ได้ไม่กี่วัน หลังจากนั้นพวกเขาก็สิ้นใจตามผู้เป็นบิดาไป
แม้จะมีขุนนางที่เป็นมิตรกับตระกูลฉู่อยู่มาก แต่เมื่อพูดขัดใจฮ่องเต้ก็ถูกลงโทษอย่างหนักเช่นกัน ท้ายที่สุดพวกเขาจึงทำได้เพียงแค่ต้องรักษาชีวิตของตนเอาไว้
องค์หญิงอันหญิงไม่ได้มีความผูกพันกับครอบครัวของสามีนัก นางกลับมาอาศัยที่จวนองค์หญิงเช่นเดิม วันที่เจอกับครอบครัวสามีอีกครั้งคือตอนที่พวกเขาถูกเนรเทศไปยังชายแดนท่ามกลางอากาศอันเหน็บหนาว
เรื่องราวดำเนินมาถึงขั้นนี้องค์หญิงอันหนิงก็ทำอะไรไม่ได้ นางทำได้เพียงแอบให้คนนำเงินไปส่งให้เท่านั้น
แต่สิ่งที่องค์หญิงไม่รู้คือยิ่งนักโทษมีเงินก็จะยิ่งอันตรายมากขึ้น ท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บเช่นนี้เดินทางไปได้ไม่นานก็ต่างล้มป่วยและสิ้นใจไประหว่างทาง คนที่เหลือรอดมีเพียงหลานชายคนโตเท่านั้น ในอนาคตเขาก็จะกลับมาแก้แค้นให้กับครอบครัวของตนเอง
ตอนที่อันหนิงอ่านนิยายมาจนถึงเนื้อเรื่องช่วงนี้เธอก็รู้สึกโศกเศร้าเป็นอย่างมาก ชะตากรรมของตระกูลฉู่ไม่ควรจะมีจุดจบเช่นนี้เลย!