ยอมเป็นเมียกูซะดีๆ [Mpreg]

“ฮึก!”
“ถ้าไม่ขัดใจกู กูก็ไม่ทำแบบนี้หรอก”
มันพูดข้างหูแล้วกระชับอ้อมกอด ผมไม่ได้กอดตอบปล่อยให้มันกอดไป ถ้ามันเบื่อผมเมื่อไหร่เดี๋ยวมันก็ปล่อยเอง...ผมคิดอย่างนั้น..
“ทำไมกูต้องอยู่ที่นี่ด้วย...”
“เพราะกูสั่ง”
“มึงจะบ้าเหรอ?” ผมผละออกมาแล้วมองหน้ามันอย่างไม่เข้าใจ มันต้องการอะไรกันแน่?
“อืม..กูคงบ้าอย่างที่มึงพูดนั่นแหละ” มันตอบมาแล้วยิ้มบางๆให้ผม เออมึงแม่งบ้าจริงแหละไอ้โรคจิต
“มันไม่มีเหตุผลอะไรที่กูต้องอยู่ที่นี่ ปล่อยกูไปเถอะนะ” ผมคงไม่ยอมแพ้
“เหตุผลอ่ะมีแน่ไม่ต้องห่วง”

-------------------------------------------------------------------------------------------

“ปล่อยกูไปได้ไหม…ปล่อยกูไปได้หรือเปล่า”
“กูปล่อยมึงไปไม่ได้กราฟ” ร่างแกร่งคลายอ้อมกอดออก ดึงผมให้หันไปหาตรงๆ ผมไม่อยากจะขัดขืนอีกเลยปล่อยเลยตามเลย ตอนนี้ไม่มีแรงที่จะขัดขืนมันแล้ว เหนื่อยเกินไปจริงๆ
“ฮึก…เห็นแก่ตัว”
ในที่สุดผมก็กลั้นก้อนสะอื้นตัวเองไม่ไหว แค่มันพูดดีด้วยผมก็อ่อนข้อให้มันแล้วอย่างนั้นเหรอวะ ให้มันได้อย่างนี้สิวะตัวกู ใจแข็งกว่านี้หน่อยไม่ได้เลยใช่ไหม...
“กูยอมเป็นคนเห็นแก่ตัว ถ้ามันจะทำให้มึงอยู่กับกูตลอดไปได้” ผมเงยหน้ามองมันทั้งน้ำตา มือหนาค่อยๆ ยกขึ้นมาลูบที่แก้มผมแผ่วเบา
“มึงมันเหี้ย...มึงมันเลว...ชอบทิ้งให้กูอยู่คนเดียว”
“ขอโทษครับ ข้อนี้กูยอมรับผิด” ผมยกมือทุบอกมันแรงๆ ระบายความเสียใจที่มีอยู่ตอนนี้ออกมา ถึงมันจะไม่แรงมากก็เถอะ แต่ขอให้ได้ทุบมันหน่อย หมั่นไส้มานานแล้ว ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีบ่อยเกินไป
“ไอ้คนนิสัยไม่ดี ฮึก!” มันก็ยืนนิ่งให้ทุบอยู่แบบนั้น ไม่ได้ยกมือห้ามแต่อย่างใด ได้แต่ยกมือเกลี่ยที่แก้มผมเท่านั้น…
“ยอมรับครับ”
“ฮึก!”
ร่างแกร่งดึงผมเข้าไปกอด ผมเองก็ไม่ได้ขัดขืน มันยกมือขึ้นลูบหัวแล้วพูดกระซิบข้างหูแผ่วเบา
“กูยอมรับผิดทุกอย่าง แต่ที่กูทำทุกอย่างก็เพื่อมึง”
“ไม่ต้องมาอ้าง แล้วเรื่องวันนี้ล่ะ จะบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเพื่อกูด้วยงั้นเหรอวะ!”


------------------------------------------------------

ปล นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหา 18+
สามารถเข้าไปอ่านที่ReadAWrite ได้ก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ