one night คืนหนึ่งเราเคยพบกัน

***แก้ไขคำผิด***
น้ำค้างพบผู้ชายคนหนึ่งในตอนที่เธอเหงาและต้องการใครสักคน เธอไม่เคยลืมเขา หากโชคชะตามีจริงขอให้เราได้พบกันอีกครั้ง

one night คืนหนึ่งเราเคยพบกัน

“ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนน้ำนะคะ น้ำจะไม่ลืมหนึ่งคืนที่เราพบกัน ลาก่อนค่ะ”

หากโชคชะตามีจริง ขอให้เราได้พบกันอีกครั้ง one night คืนหนึ่งเราเคยพบกัน


“พี่รักน้ำ” เสียงทุ้มกระซิบบอก

น้ำค้างเอี้ยวหมุนตัวมาอยู่ในวงแขนแกร่ง เงยหน้ามองตรงลึกเข้าไปในดวงตาคม เมื่อพบแต่ความมั่นคงและแน่วแน่ ตากลมโตแดงรื้น

“ตะ…ตั้งแต่เมื่อไรค่ะ”

“ตั้งแต่วันที่พี่เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งคนเดียวอยู่ที่บาร์ แสงไฟตรงบาร์กระทบหน้าผู้หญิงนั้น ใจพี่เต้นโครมครามอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แม้ตอนนั้นพี่ไม่รู้ว่าพี่รู้สึกอย่างไร แต่วันนี้พี่บอกน้ำได้เลย น้ำคือคนแรกในทุกอย่างของพี่ น้ำเป็นคนเดียวที่พี่เดินเข้าไปหา เป็นคนเดียวที่พี่กอดเอาไว้แบบนี้” ภูรินร์กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น กดจูบร่างอ้อนแอ้นในอ้อมแขน

“คราวนี้ตาน้ำแล้ว” ภูรินทร์ถอนริมฝีปากออก แม้จะยังไม่เต็มอิ่มจากรสจุมพิตริมฝีปากหนายังคงคลอเคลียแก้มนวลไม่ห่าง

“น้ำ..ชอบพี่ ว๊ายย”

เมื่อคำตอบไม่เป็นที่พอใจเท่าไร ภูรินทร์ก้มช้อนร่างบางเดินเข้าห้องนอน ในเมื่อบอกรักมันยากนักใช้ภาษากายบอกแทนก็แล้วกัน