จากศัตรูสู่เมียรัก

จากคนที่เขามองเป็นลูกสาวของศัตรู กลับสู่การเป็นเจ้าของหัวใจ จากที่ไม่เคยคิดว่าจะรักใคร่ แต่ทำไมยิ่งเหมือนโดนดึงดูดให้เข้าใกล้ นับวันเธอยิ่งมีอิทธิพลต่อใจ ..เขาจึงไม่ยอมปล่อยเธอไป

++++
“จะพาฉันไปไหน” เธอพยายามสะบัดมือออก “จะพาฉันไปขายให้ใครอีก”

“หยุดพูดเถอะน่า”

“คุณรออีกหน่อยไม่ได้เหรอ พ่อฉันกำลังไปเอาเงินมาให้” ลูกหว้าน้ำตาไหล “อย่าเอาฉันไปขายให้ใครอีกเลย”

“พูดบ้าอะไร” ชาวีโมโห

เขาไม่เคยขายเธอให้ใคร

แล้วเมื่อคืน คนที่นอนกับเธอทั้งคืน ..ก็คือเขา ไม่ใช่ผู้ชายคนอื่น

ชาวีได้เล่นละครตบตาลูกหว้า เพื่อให้เธอเข้าใจว่า เขาขายเธอให้ยศฐา

ที่ทำอย่างนั้น ก็เพราะโกรธที่ได้ยินบิดาของเธอไปหาผู้ชายคนอื่นมาให้ซื้อเธอต่อจากเขานั่นเอง

“กรุณาฉันเถอะ” ลูกหว้ายกมือไหว้ “ปล่อยฉันไป”

ชาวีไม่รับฟัง ได้แต่หันไปสั่งบอดีการ์ด

“จัดคนมาเยอะหน่อย”

“ครับ” บอดีการ์ดน้อมรับ

“..” ชาวีพาลูกหว้าเข้ามานั่งในรถของเขา ซึ่งมีคนขับรีบเข้ามาทำหน้าที่สารถี

ลูกหว้ามองบอดีการ์ดที่วิ่งกรูกันไปที่รถอีกสามคัน

“ไปบ้านพักที่หัวหิน” ชาวีสั่ง

“..” ลูกหว้าหันมามองเขาอย่างหวาดระแวง “คุณจะพาฉันไปให้ใครอีก”

“..” ชาวีรั้งเธอเข้ามาจูบอย่างหนักหน่วง ดูดดื่ม

“..” ลูกหว้าพยายามผลักไส แต่ก็ไร้ผล

ยิ่งเธอต้านทานเท่าไหร่ แรงจากเขาที่ส่งมาก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

“..” ลูกหว้าจึงทำได้แค่จิกข่วนชาวีเป็นพัลวัน แต่เขาก็ไม่สะทกสะท้านใดๆ

ปล่อยให้เธอทุบตีไป ส่วนเขาก็จูบอย่างเอาเป็นเอาตาย

สุชาติซึ่งเป็นบอดีการ์ดและตอนนี้ได้ทำหน้าที่ขับรถให้ชาวี เผลอเหลือบตามองกระจกส่องหลัง และได้เห็นสิ่งที่เจ้านายกำลังทำ

สุชาติรู้สึกร้อนผ่าว หน้าแดงซ่านด้วยความกระดากอาย เพราะรู้สึกเหมือนกำลังเป็นส่วนเกิน

ตอนนี้ในรอมีกันสามคน นั่นคือชาวีและลูกหว้าที่อยู่ตรงเบาะรถด้านหลัง

ส่วนด้านหน้า มีแค่เขาคนเดียวที่ทำหน้าที่คนขับ

ขณะที่รถของบอดีการ์ดคันอื่นๆ ได้ขับตามมาทางด้านหลัง

“คุณวี” เสียงของลูกหว้าอู้อี้เข้าหูของสุชาติโดยไม่ได้จะตั้งใจฟัง

เขารู้สึกเหงื่อแตกแล้วตอนนี้ อยากจะหนีกระโดดลงจากรถแต่ก็ทำไม่ได้

ดูเหมือนชาวีจะขาดสติไปแล้วจริงๆ จึงกอดจูบ ขยำขยี้ เรือนร่างของลูกหว้าอย่างไม่สนเวลาและสถานที่แบบนี้

“ฟืด!” เสียงชาวีรูดซิบกางเกง