เหนือองศา

“มึงจะไม่ถามหน่อยเหรอว่ากูจูบมึงทำไม”
องศาถามแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้กับน้ำเหนือจนน้ำเหนือต้องถอยหลังออกมาแต่น้ำเหนือคงลืมคิดไปว่าด้านหลังตัวเองมันเป็นผนังห้องพอถอยหลังก็ติดพนังเลยทีนี้

“ก็เฮียบอกว่าอารมณ์พาไปไม่ใช่ไง”
ตึก ตึก ตึก
หัวใจน้ำเหนือเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้งเมื่อองศาขยับตัวไปประประชิดกับน้ำเหนือแล้วยกมือยันพนังห้องในท่าที่คร่อมร่างเพรียวบางของน้ำเหนือไว้

“มึงคิดว่าคนเราถ้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับใครจะมีอารมณ์อยากจูบคนๆ นั้นง่ายดายขนาดนี้เลยเหรอ”

“ไม่รู้เว้ย..แต่ตอนเนี่ยเฮียถอยออกไปก่อนได้ไหมวะ”
น้ำเหนือที่ตอนนี้อยู่ ๆ ก็หน้าร้อนผ่าวขึ้นมาโดยไม่รู้สาเหตุก็พยายามพูดให้องศาถอยออกไปเพราะการที่องศาพูดแบบนี้แล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆ จนลมหายใจรดกันขนาดนี้มันทำให้หัวใจของน้ำเหนือเต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะและที่สำคัญความสับสนใจใจของน้ำเหนือที่มีอยู่แล้วมันกลับมีมากขึ้นเรื่อย ๆ

“ที่กูจูบมึง ก็เพราะกูชอบมึง”

“ห่ะ!!”
ตกใจ!! ตอนนี้น้ำเหนือตกใจกับคำพูดนี้ขององศา ให้ตายเถอะนี่กูโดนผู้ชายมาสารภาพรักเหรอวะ ไม่ใช่สิมันต้องไม่ใช่แบบนี้ กูต้องมีเมียเท่านั้นกูจะไปเป็นเมียให้ใครไม่ได้ ความสับสนมากมายประดังประเดเข้ามาในหัวน้ำเหนือตอนนี้

“กูชอบมึงเหนือ”
หลังจากที่พูดคำนี้ออกไปริมฝีปากกระจับได้รูปขององศาก็ก้มลงไปแตะริมฝีปากบางของน้ำเหนือเบาๆ น้ำเหนือตอนนี้ยืนตัวแข็งทื่อไปแล้วกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“มึง..คบกับกูได้ไหม”

ผลัก!!
เกือบไปแล้ว น้ำเหนือที่อยู่ ๆ ก็หลุดจากภวังค์ได้สติขึ้นมาก็ผลักองศาออก

“คบเชี้ยอะไร! ผมเป็นผู้ชายและผมก็ไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกันเหมือนเฮีย”
น้ำเหนือปฏิเสธออกมาหัวชนฝา กูชอบผู้หญิงยังอยากมีเมียมึงท่องไว้ไอ้เหนือมึงอย่าหวั่นไหวมึงต้องมีเมีย

“กูรู้ว่ามึงเองก็หวั่นไหวกับกูไอ้เหนือเพราะเมื่อคืนมึงก็ไม่ได้ปฏิเสธที่กูจูบมึง”

“ผมเมาเหอะคนเมาจะเอาสติที่ไหนมาปฏิเสธวะ”
น้ำเหนือเถียงสู้ขาดใจเลยนาทีนี้ ไม่มีทางเขาไม่ไม่มีทางมาหวั่นไหวกับผู้ชายด้วยกันแบบนี้แน่นอน

“ถ้างั้นมาลองจูบกันตอนที่มึงไม่เมาดูกูก็อยากจะรู้ว่ามึงจะปฏิเสธกูไหม”

“อื้อ!!”