บันทึก(ลับ)ของนางสนม

ตัวข้าในชาติก่อนช่างโง่งมนัก’ หลงนึกว่าเพียงรักอย่างสุดใจ ย่อมได้รับความรักกลับคืนมา ยอมกระทั่งย่ำเดินบนเปลวเพลิง อ่าาา เสิ่นจินเย่วนะเสิ่นจินเย่วสมควรแล้วที่เจ้าตายอย่างอนาทเช่นนั้น…

ชาติก่อนเสิ่นจินเย่วถนัดทำไม่ถนัดพูด ทุกอย่างล้วนลงแรงลงมือถึงได้มา
      ชาตินี้ นางเพียงใช้ปากพูด ใช้ร่างกายสนองก็พอ
...........................................................................................
ในวังหลังมีใครบ้างไม่อยากปีนป่ายขึ้นสูง มีใครบ้างไม่อยากเป็นที่โปรดปราน

จินเย่ว ผู้นี้อย่างไรเล่า หลังได้รับโอกาสกลับมาอีกครั้ง นางคว้ากระดาษเล่มหนึ่งขึ้นมาจดบันทึกทุกเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในภายหน้า นางมิได้หวังแก้แค้นผู้ใดเพียงแค่เอาตนเองออกจากมรสุมของเหล่าปีศาจจิ้งจอกเท่านั้น เสพสุขกับตำแหน่งสนมในวังให้สาใจ