ผมเกิดใหม่เป็นโอเมก้าที่สวยกว่าแฟนเก่า

ตึ่ง โครม
ร่างหนาพลัดตกลงมาจากเก้าอี้ มือที่สั่นเทาเอื้อมไปหยิบกรอบรูปของอดีตคนรักที่ร่วงลงมาเพราะแรงสั่นสะเทือน แล้วโอบกอดมันเอาไว้
“เราจะได้เจอกันแล้วนะพาย” นาวินฝืนความเจ็บปวดของตัวเอง ฉีกยิ้มกว้าง ร่างหนาหมดลมหายใจทั้งที่ใบหน้าของเขาระบายไปด้วยรอยยิ้ม มือทั้งสองข้างโอบกอดรูปถ่ายคนรักไว้แน่น
ปึก ๆ
เสียงทุบที่ดังแว่วมา กับร่างกายที่สัมผัสความเย็นของผิวน้ำ ทำให้นาวินรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เขากะพริบตาถี่ ก่อนจะผวาสุดตัวเพราะในตอนนี้เขากำลังอยู่ในตู้กระจกขนาดใหญ่ ซึ่งภายในตู้เต็มไปด้วยน้ำ

.
.
“ราคานี้ถือว่าไม่แพงเลยนะครับ ใครที่ประมูลได้อยากจะเอาเงือกน้อยของเราในห้องก่อนก็ได้หรือจะเอากลับไปปรนเปรอท่านที่ห้องพักหรือที่บ้านก็ได้ โอเมก้าที่ไม่เคยฮีทเวลาเอาคงจะฟิตน่าดูเลยนะครับ”
“หนึ่งล้านสามแสนเหรียญ”
“ล้านห้าแสนเหรียญ”
“ล้านเจ็ดแสนเหรียญ”
“มีใครให้มากกว่านี้ไหมครับ เงือกน้อยตัวนี้ยังไม่เคยฮีทเลยนะครับ รับรองว่าคืนนี้ท่านจะต้องถึงอกถึงใจสุด ๆ อย่างแน่นอน ทั้งขาว ทั้งตัวนุ่ม กลิ่นตัวก็หอมกรุ่นจากฟีโรโมนไอทะเล แล้วช่องทางรักจะฟิตขนาดไหนอันนี้ผมคงจะบรรยายไม่ได้นอกจากว่าท่านจะสัมผัสเอง”
“สองล้านเหรียญ ผมขอเอาโชว์ทุกคนด้วย”
.
.
.
“เจ็บเหรอ...”
“ขอโทษ...” แอรีสกล่าวจบ ก็เริ่มขยับสะโพกของตัวเองเข้าออกภายในตัวของโอเมก้ามือใหม่
“ถ้าจะฝืนกระแทกเข้ามาทั้งที่ตรงนั้นมันฝืด แล้วมึงจะขอโทษกูทำไม!!”
พูดจบนาวินก็ยกขาออกจากบ่าของเขา แล้วใช้เท้ายันไปที่หน้าอกของเขาเต็มแรง จนทำให้อัลฟ่าหนุ่มกลิ้งตกเตียง
“อู๊ย...ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก” แอรีสขยับตัวลุกขึ้นมาจากพื้นแล้วเตรียมจะคลานขึ้นมาบนเตียงอีกครั้ง
“กูไม่ได้ชอบแต่กูเจ็บ!” คนดื้อรั้นแบบนี้คงจะพูดดีด้วยไม่ได้แล้วสินะ
.
.
.
เสียงของใครบางคนที่ดังขึ้นมา ทำให้นาวินละสายตาจากแอรีส เมื่อเห็นใบหน้าของเพื่อนสนิทอัลฟ่าหนุ่ม ดวงตาของเขาเริ่มสั่นไหวระริก เขาเตรียมจะเดินเข้าไปหาคนตรงหน้า แต่ติดที่ว่าใครบางคนกำลังรั้งเอวของเขาเอาไว้
“พาย พายมาอยู่ที่นี่เองเหรอ”
“นายรู้จักพายด้วยเหรอ”
“รู้สิ พาย คือเมียฉัน” ใบหน้าของแอรีสโกรธขึ้งขึ้นมาแล้วตวัดสายตาไปมองเพื่อนสนิท ซึ่งไม่ได้ยินในสิ่งที่ทั้งสองคนคุยกันเลย
“พาย นายรู้จักคู่หมั้นฉันด้วยเหรอ”
“หึ ฉันก็เพิ่งจะเห็นหน้าน้องเขาเป็นครั้งแรกนี่แหละ”
แอรีสหรี่ดวงตามองคนที่ยืนเคียงข้าง ซึ่งตอนนี้เอาแต่จ้องมองพาย หรือ เพทาย ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเขาอย่างไม่วางตา

ดวงตากลมโต นั่งมองคนที่นั่งข้างกายอย่างไม่วางตา ทั้งรูปร่าง หน้าตา และน้ำเสียงของเพทายมันช่างเหมือนกับคนรักของเขามากเสียจน ทำให้นาวินไม่สามารถละสายตาไปจากคนตรงหน้าได้ หากตัดเรื่องดวงตาสีม่วงออกไป เพทาย หรือ พาย ก็คือคนรักเก่าของเขาชัด ๆ ยิ่งมองยิ่งคิดถึง ยิ่งได้ยินเสียงยิ่งคะนึงหา วัน และ คืน เก่า ๆ