วิธีเอาตัวรอดของราชาอ่อนหัด Mpreg เล่ม 1

Trigger warning (4p)

การเหยียดชนชั้น/ความรุนแรงในครอบครัว/การฆ่าคน/ข่มขืน/การทรมานทางกายและทางใจ/มีการร่วมเพศหลายคน/ตัวละครมีความคิดบิดเบี้ยวทางสามัญสำนึก ศีลธรรมจรรยาบรรณ/เนื้อเรื่องไม่อ้างอิงความเป็นจริงใด เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านการรับชมผลงาน หากได้รับความไม่พึงพอใจและไม่เป็นไปในแนวทางที่ท่านพึงชอบกรุณาปิดเนื้อหาเนื่องจากอาจกระทบจิตใจและสุขภาพจิต

ธงสีทองแห่งจักรวรรดิเรืองรองแผ่ขยายปกคลุมไปทุกหย่อมหญ้า แต่กลับมีเพียงทุ่งสีขาวนภาสีแดงนี้เท่านั้นที่ไม่อาจรุกล้ำ และทำได้เพียงมอบหัวใจให้สองเท้านั่นเหยียบย่ำลงมา


ราชาผู้ปกครองประเทศเล็กๆ ที่มีสินค้าส่งออกเป็นอัญมณีล้ำค่าจากยางไม้
และโพชั่นฟื้นฟู เสริมพลังเวทที่ขึ้นชื่อ
ทั้งยังเป็นสถานที่เที่ยวพักผ่อนของหลายๆอาณาจักร
ป้ายปักเขตแดนระบุชัดเจน ณ ที่แห่งนี้ คือเขตปลอดสงคราม
ไม่ว่าหายนอกระเบิดจะลงหัว พลังเวทกระจัดกระจาย
แต่อาณาจักรใดก็ตามก้าวล้ำเข้ามาในพื้นที่นี้ จะกลายเป็นจุดศูนย์รวมของอาวุธสงครามที่ถล่มลงไปทันที
ก็เขาเขียนป้ายติดอยู่ เขตปลอดสงคราม ไม่เห็นเหรอ! 
ขนาดทหารยังพกดอกไม้แทนดาบ 
ใครก่อความวุ่นวายในพื้นที่นี้ แม้แต่โทษเล็กๆเช่นการขโมยขนมปัง ต้องถูกประหารชีวิตเท่านั้น!

แอสเพน ฟรอส สายธารสีแดงแต่งแต้มดอกน็อตติงไร้จิต หนึ่งเดียวแห่งอาณาจักร แคโรไลน์
เลือดหยดสุดท้ายของราชวงศ์ที่ขุนนางต่างพยายามประคับประคองให้ได้ขึ้นครองบัลลังก์
เพราะรัชทายาทคนสุดท้ายนั้น 
อ่อนแอชนิดที่จับดาบขึ้นมาก็แทบล้ม ไม่ว่าจะฝึกฝนแค่ไหนการเคลื่อนไหวร่างกายก็เป็นได้แค่ที่โหล่ของรุ่น
บทเรียนเป็นจอมเวทขึ้นพื้นฐาน ถึงแม้จะมีพลังตื่นอยู่ในร่างกาย แต่ก็พอใช้ให้จุดไฟทิ้งความหนาวเหน็บไปวันๆ
เรียนการปกครองแบบจำลอง ก็ทำให้ประเทศที่สร้างล่มจม จนอาจารย์ผู้สอนเอือมระอา
ไร้ค่า อ่อนหัดเกินเยียวยา ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาผู้ใด 
แต่กลับได้รับโอกาสให้เริ่มต้นชีวิตใหม่วนเวียนซ้ำๆ
ชีวิตที่ไม่ว่าจะดิ้นรนไปทางไหน จุดหมายปลายทางที่ไปถึง ก็มีคมดาบเล่มเดิมรอจ่อคอเพื่อสังหาร
เขาเพียงอธิษฐาน ขอให้ครั้งที่เจ็ดนี้ เป็นครั้งสุดท้าย
และทุกอย่าง ต้องไม่เหมือนเดิม
เพราะไอ้สามเวร ที่เป็นดังหลักประหาร ต้องอยู่ในเงื้อมมือของเขา