ซากรัก

"ถ้ามิใช่เช่นนั้นแล้วรีรออันใด ฮึ อยู่มานานตั้งห้าปีแล้ว เจ้าก็เรียนหนังสือมานาน ศาสตร์ของสตรีก็ได้เรียนรู้จนเชี่ยวชาญตั้งหลายอย่าง งานผ้า งานเย็บ งานปัก จ้าก็ทำได้มิใช่หรือและสุดท้าย
การดนตรีที่เจ้าได้เรียนรู้จากท่านแม่ของเจ้าจนช่ำชอง คือเพลงพิณ สิ่งเหล่านี้ก็น่าจะเพียงพอที่ทำให้เจ้าสองคนแม่ลูก ออกจากจวนตระกูลจางแล้วไปประกอบอาชีพเลี้ยงตัวกันได้แล้ว ถ้าต้องการเงินทุนข้าก็จะให้เงินก้อนเจ้าไปตั้งตัว หรือถ้าจะให้ข้าแนะนำ ฮึ ฮึ สถานบันเทิงในเมืองหลวงอย่าง เหมันต์จันทรา ที่กำลังมีชื่อเสียงโด่งดังขณะนี้อย่างไรเล่า เป็นแหล่งเงินแหล่งทองสำหรับสตรีที่คิดรวยทางลัด เช่น เจ้า"คุณชายจางจื่ออี้กล่าวประโยคสุดท้ายจบก็หัวเราะด้วยความขบขันแกมเย้ยหยัน
"คุณชายได้โปรด"เสียงน้อยๆหยุดชะงักกลั้นวาจา ทั้งกล้ำกลืนน้ำตาที่กำลังเอ่อล้นขึ้นมาจนปวดกระบอกตาทั้งสองข้าง
"สตรีมากมารยาเช่นเจ้า เพียงเข้าไปบรรเลงเพลงพิณ ต่อหน้าบรรดาบุรุษเจ้าสำราญในเมืองหลวงนี้ ใบหน้าเช่นนี้ รูปร่างอย่างนี้เพียงใส่ชุดแต่งกายน้อยชิ้นตัดเย็บจากผ้าเนื้อบางเบา อีกทั้งกิริยาอันแสนจะยั่วยวนของเจ้านี้คงจะมีพวกคุณชายหน้าโง่ทั้งหลายมาหลงใหลในตัวเจ้าอย่างแน่นอน ถ้าจะให้ดียิ่งขึ้นไปอีก ข้าจะขอแนะนำนะ ยิ่งเจ้าใช้จริตดีดดิ้นเล่นตัวมากเท่าใดยิ่งจะทำให้บุรุษพวนั้นแข่งขันกันประมูลซื้อคืนแรกของเจ้าเปรียบได้กับหมาป่ารุมทึ้งเหยื่อ ยิ่งได้ผ่านคืนวสันต์ไปแล้วโลกโลกีย์คงจะทำให้ผู้หญิงอย่างเจ้ารับแขกบุรุษจนนับจำนวนมิได้ ขี้คร้านจะได้เงินทองมากมาย อาจจะถึงขั้นซื้อจวนใหญ่ๆให้ท่านแม่ของเจ้าได้อยู่อย่างสุขสบาย สนใจไหมเล่า ถ้าสนใจ ข้าสามารถติดต่อกับ มามา ผู้ดูแลของหอสำราญบุรุษ เหมันต์จันทราให้เจ้าได้ ฮ่า ฮ่า"ร่างใหญ่หันหลังเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงวาจาที่บาดลึกจิตใจไว้ทางเบื้องหลังกับร่างน้อยที่คู้ตัวลงกับพื้นดินร่ำไห้ไร้สำเนียง มีเพียงหยาดน้ำตาที่รินไหล