ปราบปราณ

"ตอนนั้น... ปราณเคยบอกว่าชอบเรา"

ถ้อยคำรื้อฟื้นของเขาทำให้ปราณแอบเบือนหน้าหนี ขอบคุณท้องฟ้าคืนเดือนมืด ที่ช่วยเก็บซ่อนใบหน้าร้อนผ่าวของเธอเอาไว้

"เรื่องมันนานมากแล้วปราบ"

"แล้วตอนนี้ล่ะปราณ"

..........

"นั่นสินะ อย่างเราคงไม่มีใครชอบ"

ประโยคตัดพ้อดังขึ้นแนบชิดใบหูจากด้านหลัง คำพูดนั้นถูกส่งมาพร้อมกับลมหายใจร้อนผ่าว ความใกล้ชิดที่เกิดขึ้นกะทันหันทำให้ปราณรีบหันหลังกลับไปมอง ก่อนที่จะพบว่า... ร่างของเธอตกอยู่ในวงแขนของเขา ที่กดคร่อมเอาไว้อยู่ตรงหน้าประตู

"ไม่ใช่"

"ไม่ใช่อะไร... ปราณ"

เธอไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะน้ำเสียงเว้าวอนแหบพร่า หรือเป็นเพราะแววตาเข้มจัดสีดำสนิทที่จ้องสะกดเธอเอาไว้ ทำให้เธอหลบตาเขาแล้วเอ่ยตอบไปว่า...

"ไม่ใช่ไม่มีใครชอบ"

หลังถ้อยคำกระซิบอ่อนหวาน ลมหายใจอุ่นร้อนพลันเคลื่อนเข้าใกล้ยิ่งกว่าเดิม นิ้วมือที่สัมผัสลงใต้คาง ทำให้ใบหน้าเธอแหงนเงยขึ้นอีกครั้ง และรองรับริมฝีปากผ่าวร้อนที่กดประทับลงจนแนบสนิท

..........

ราคาจาก Android และ Web จะถูกกว่าซื้อผ่าน Apple และ Application นะคะ