กรงขังใจ (กองทัพxพิพิม)

ความฝันของเธอคือการมีชีวิตครอบครัวที่อบอุ่น มีลูกๆที่น่ารัก.... ความพลาดพลั้งเผลอทำให้เธอมีลูกๆที่น่ารักถึงสองคน แต่พ่อของลูกกลับไม่น่ารักเลยสักนิด พิพิมจึงทำได้เพียงหอบลูกหนีเขาไปให้ไปให้ไกล

"ลูกอยู่ที่ไหน" กองทัพลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เขาก้าวเดินไปหาเธอไม่กี่ก้าวก็ประชิดตัว

"ไม่มี....ไม่มีลูกค่ะ" เสียงหวานสั่นเครือ

"หมายความว่ายังไง?"

"พิมเอาลูกออกแล้วค่ะ"

"พูดไม่คิดเลยนะพิพิม ตอนหนีฉันไปเธอท้องใกล้คลอดทำไมฉันจะจำไม่ได้ ต่อให้คลอดก่อนกำหนดลูกก็ไม่มีทางเป็นอะไรไปได้ง่ายๆ ฉันรู้ดีว่าเมียของฉันรักลูกตัวเองมากแค่ไหน" ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาใกล้

"พิมยกลูกให้คนอื่นไปแล้ว"

"......................." กองทัพมองหน้าเธอนิ่ง ก่อนที่เขาจะแสยะยิ้มร้ายออกมา

"พิมเลี้ยงลูกเองไม่ไหวเลยยกพวกเขาให้คนอื่นไปแล้วค่ะ"

"โกหกเก่ง แต่โกหกไม่เนียน"

"พะ...พิมไม่ได้โกหก" พิพิมส่ายหน้าไปมา แต่ก็ไม่กล้าสบตาเขา

"หึ! ฉันเซ็นเอกสารสัญญาแล้ว ให้คนของเธอขนของพวกนั้นขึ้นรถได้เลย" จู่ๆเขาก็เปลี่ยนเรื่อง

"คะ?" พิพิมเงยหน้าขึ้นมองอย่างไม่เข้าใจ ทุกอย่างมันดูง่ายไปหมด

"เอาไว้เจอกันที่บ้านนะพิม หวังว่าจะยังจำทางกลับบ้านได้" ริมฝีปากหนาคลี่ยิ้ม เขาเดินออกไปหลังกล่าวจบ ทิ้งให้พิพิมยืนเคว้งอยู่คนเดียว