ฝันรักรัญจวน (รุ่นลูกมิอาจเว้าวอน)

เหตุเพราะหยิบกุญแจผิดห้อง จึงต้องมาแต่งงานกับรุ่นน้องร่วมโรงเรียน ที่กลัวเธอเข้ากระดูกดำ
.
.
.
ร่างสูงเข้ามานั่งในรถยนต์ที่เปิดเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำ ยังไม่ทันจะออกรถเพราะกำลังประมวลผลจากเหตุการณ์เมื่อครู่ ถึงบางอ้อทันทีจึงรีบหันมาพูดกับเปรมสินีซึ่งกำลังคาดเข็มขัดนิรภัยด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"ที่เธอแต่งงานกับฉันเพราะต้องการเย้ยแฟนเก่าเหรอ" นึกหาเหตุผลตั้งนานว่าทำไมหล่อนถึงยอมตกลงแต่งงานทั้งที่ไม่ได้รักชอบกันสักนิด อาจเป็นเพราะอยากเอาชนะผู้ชายคนนั้นก็ได้
"ไม่เชิง" นิ่งไปครู่หนึ่งแล้วตอบเสียงเบา แต่คนเดาก็ถึงทางตันจึงถอนหายใจหนักเมื่อหาข้ออธิบายไม่ได้
จะว่าเปรมสินีเป็นคนหน้าบาง อับอายกับคลิปวิดีโอที่เผยแพร่ในอินเตอร์เน็ตก็ไม่ใช่...
แล้วมันเพราะอะไรทำไมจึงอยากแต่งงานกับเขา
"แล้วแต่งงานกับฉันทำไม"
"เงินมั้ง บ้านนายรวยนี่น่า" ยักไหล่แล้วบอกอย่างไม่ยี่หระ แต่ลาภิศร์ไม่เชื่อคำพูดของหล่อนสักนิด
"หา...บ้านเธอก็รวย"
"อาจเพราะ...ฉันหลงรักนายเลยอยากแต่งงานด้วย" ใบหน้าหวานหันมาสบตาเขาพร้อมขยับใบหน้าเข้ามาใกล้จนร่างหนาถึงกับผงะ กระพริบตาปริบแล้วจ้องดวงหน้ารูปไข่ไม่ละไปไหน พลันหัวใจก็เต้นแรงอย่างไม่ทราบสาเหตุ
หลงรัก...อย่างนั้นหรือ
"เธอแอบชอบฉันเหรอ"
"หึ เชื่อหรือไง" หลุดขำกับสีหน้าของอีกฝ่ายจนต้องผินหน้าหลบ เล่นเอาลาภิศร์ถึงกับนิ่งอึ้ง ไม่รู้ว่าอันคือเรื่องจริงหรือหล่อนกำลังหลอก
"ไม่จริงเหรอ" ถามย้ำระหว่างที่กำลังจะขับรถออกจากหน้าร้านชื่อดัง
"เฮ้อ หลอกง่ายชะมัด...แบบนี้แหละฉันถึงแต่งงานกับนาย" เอนกายพิงเบาะสีเข้มแล้วยกมือขึ้นกอดอก หลับตาลงเหมือนเป็นการปิดบทสนทนา หรือบางทีหล่อนกลัวจะเผยความในใจที่เป็นความลับออกไปกันแน่

.
.
.
ปล.สำหรับคนที่ใช้ IOS สามารถซื้อนิยายใน Safari จะได้ราคาที่ย่อมเยากว่า