เมียเด็กของคุณหมอ

เมียเด็กของคุณหมอ

"ผมขอโทษ ถ้ารู้ว่าคุณคิดมากขนาดนี้ผมจะไม่ทำ"
"จะไม่ทำๆๆๆๆ ตอนนี้ก็พูดได้นี่! แต่นายทำไปแล้วไง!"
"แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง" ศิลาถามอย่างไม่รู้ทางออก เขามองคนที่ร้องไห้จนหน้าแดงด้วยความรู้สึกผิด เขาเองก็ผิด เพราะเธอไม่ใช่คนไข้ที่เขารักษาที่โรงพยาบาล แต่ดันถือวิสาสะไปถอดเสื้อผ้าเธอแบบนั้น แม้จะทำไปด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าเธอจะป่วยแต่มันก็ไม่ถูกต้องอยู่ดี
"นายต้องรับผิดชอบ"
"ครับ... ถ้ามันจะทำให้คุณสบายใจขึ้น" ศิลายอมรับแต่โดยดี เขาไม่อยากมีปัญหา อะไรที่สามารถทำให้ปัญหามันจบได้เขาก็จะทำ "คุณจะให้ผมรับผิดชอบยังไง"
"แต่งงาน"
"คุณว่ายังไงนะ!?"
"นายได้ฉันเป็นเมียแล้ว นายก็ต้องจัดงานแต่งงานให้เป็นเรื่องเป็นราวเพื่อรับผิดชอบฉัน"
"เมีย!?"
เขาไปได้เธอเป็นเมียตั้งแต่เมื่อไหร่กัน???

.....................

"พี่หมอ!"
"ไม่จับต่อแล้วเหรอคะ"
"ไม่เอาแล้วค่ะ!" ชมพู่ส่ายหน้าแรงๆ มือเล็กพยายามดันอกอีกฝ่ายไว้ "พี่หมออออ ลุกออกไปสิคะ"
"ลุกแล้วค่ะ"
"ลุกที่ไหนล่ะคะ ยังทับชมพู่อยู่นี่"
"พี่หมายถึง..." ศิลาแสร้งลากเสียงยาว ก่อนจะขยับร่างกายส่วนล่างให้เสียดสีกับอีกคนอย่างลามก "เชื่อหรือยังคะว่าพี่ลุกแล้ว"
"พี่หมอ! ทำไมเป็นคนทะลึ่งแบบนี้"
"ชมพู่นั่นแหละทะลึ่ง ยั่วพี่"
"ไม่ได้ยั่วซักหน่อย! พี่หมอนั่นแหละหื่นแล้วมาโทษคนอื่น"
"ไม่ได้ยั่วแต่มาลูบตัวพี่แบบนั้น รู้ไหมคะว่าพี่ต้องอดทนแค่ไหนเพราะไม่อยากทำให้ชมพู่เจ็บอีก แต่ชมพู่ก็มาทำให้พี่ตื่นแบบนี้..." ดวงตาของคุณหมอเป็นประกายระยิบระยับ "เด็กดื้อจะรับผิดชอบยังไงคะ?"