ดั่งเปลวไฟในอ้อมรัก

"คุณจะหย่า!" รดาทวนประโยคแสนห้วนที่เขาตะคอกใส่หน้าด้วยความเจ็บแปลบใจ ไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่ให้คำมั่นสัญญาว่าจะไม่ทำให้เสียน้ำตาอีกแล้วต่อไป และพยายามที่จะรั้งเธอเอาไว้ตลอดเวลา ในวันนี้เขากลับเป็นฝ่ายที่ขอหย่าขึ้นมาเสียเอง

"ใช่! เพราะตั้งแต่ที่มีเธอเข้ามาอยู่ในชีวิต ชีวิตของฉันมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย คุณย่าต้องมาตาย ตายก็เพราะว่าฉันแต่งงานกับเธอ" 

ทุกถ้อยคำสุดร้อนแรงจากเขา! มันกำลังกรีดลึกลงไปจนถึงสุดขั้วของหัวใจ เขากำลังผลักไส ด้วยในสิ่งที่เธอไม่เคยเข้าใจถึงในเหตุผล ทั้งๆ ที่ในพินัยกรรมก็ได้ระบุเอาไว้แล้วว่า...ถ้าเขาหย่ากับเธอ เขาจะไม่ได้สมบัติอะไรไปเลยแม้แต่บาทเดียว แล้วอะไรกันที่มันเป็นสาเหตุ สาเหตุที่เขายอมทิ้งทั้งสมบัติและครอบครัวไปพร้อมๆ กัน 

"ทำไมถึงชอบทำอะไรที่มันยากเกินจะเข้าใจ ทำไมถึงต้องทำร้ายหัวใจกันได้ถึงขนาดนี้! ทำไมนะคุณโซล...ทำไม ฮือ..."

"มันไม่มีอะไรยากเกินที่จะเข้าใจหรอกอ้อม ในเมื่อตลอดมาฉันต่างหากที่เป็นฝ่ายอดทนกับการกระทำของเธอมาโดยตลอด"

"อดทน!" รดาเงยหน้าขึ้นอีกเพื่อหรี่ตามองหน้าเขาให้เต็มสองตา คำว่า 'อดทน' มันควรจะเป็นประโยคที่เธอต้องพูดขึ้นมาเสียมากกว่า แต่ก็ยังทนเก็บอั้นมันเอาไว้มาจนถึงทุกวันนี้