คุณคือความลับ

คุณคือความลับ เรื่องราวของหมอไทม์ และพรีมที่เจอกันผ่านแอปหาคู่ ทั้งคู่นัดเจอกัน พรีมที่ไม่ค่อยได้ดื่มก็เมาตั้งแต่วันแรก จนได้อุ่นเตียงกัน แต่พรีมไม่ได้มาหาความสัมพันธ์แบบนี้เลยอยากจะหนี แต่ยิ่งหนี ก็เหมือนจะยิ่งเจอ เพราะหมอไทม์อยากซ้ำ! ติดใจน้องไปแล้ว ติดใจจนอยากผูกปิ่นโต! พยายามเข้าหาสารพัด ไม่พอแค่นั้น แต่ยังบังเอิญย้ายที่ทำงานมาเจอกันอีก ใครชอบแนว sugar daddy ห้ามพลาดเลยค่ะ

"หยุดทำไม เดี๋ยวเปียกนะ" ผู้ชายที่เธอไม่อยากเจอหน้ามากที่สุด ทำไมตอนนี้ถึงมาอยู่ตรงนี้ได้
"พรีม" เขาเรียกเธออีกครั้งเพื่อดึงสติ ทำให้เธอหลุดจากภวังค์ แล้วก้าวตามเขาไป
"คุณ มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?" พีรยาถามเขา
"ก็ผมย้ายมาอยู่แถวนี้"
"ย้าย?"
"ใช่ ผมย้ายตามคุณมา ก็คุณปิดช่องทางการติดต่อกับผมหมดเลยหนิ"
"ถ้าฉันบล็อคคุณ ก็แสดงว่าฉันไม่อยากคุยกับคุณแล้วไง" เธอเน้นประโยค ไม่อยากคุยกับคุณแล้วไง อย่างชัดถ้อยชัดคำ
"ได้ผมแล้วทิ้งแบบนี้ได้ไง"


"พรีมมาเป็นคนของผมมั๊ย ผมจะดูแลคุณเอง" คำพูดของเขา ทำเอาคนที่กำลังซบอกเขาผละออก แล้วลุกมาสบตากับเจ้าของประโยคเมื่อสักครู่
"คุณไทม์" พีรยาครางเสียงอ่อน
"มะหมายความว่ายังไงคะ?"


"ไปนอนด้วยกันสิ คุณแพ้ดีลผมนะ อย่าลืม"
"แต่พรีมเจ็บขาอยู่นะคะ"
"แต่คนออกแรงคือผมนะ"
"คุณไทม์!" เธออุทานเสียงดัง ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าวกับคำพูดของเขา เมื่อจนทางหนีทีไล่ พีรยาก็สาระพัดหาข้ออ้าง
"พรีมเหนื่อยมากเลยค่ะ วันหลังนะคะ"
"คุณก็แค่นอนเฉยๆ คนที่ทำคือผม"

"แต่ในสัญญานั้นระบุไว้ว่า คุณต้องนอนกับผม นอนที่ไม่ใช่แค่นอนเฉยๆ" เขาย้ำ
"" คำพูดของเขาทำเอาเธอเขินจนหน้าเริ่มร้อนผ่าว ไม่รู้จะพูดอะไรเลย
"แล้วเมื่อคืนคุณทำผมหมดอารมณ์" แล้วเรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกันกับเธอเล่า! เขาคิดจะเอาเปรียบเวลาของเธองั้นเหรอ?
"นั่นมันก็ไม่เกี่ยวกับพรีมนะคะ" ยังจะเถียง พึ่งจะชมว่าเธอว่าง่าย ไม่เถียง นี่เขาชมยังไม่ขาดคำเลยด้วยซ้ำ เธอก็เถียงเขาซะแล้ว
"หรือจะเจอกันวันเสาร์ แล้วเอากันเลย" อยู่ๆ คนตัวโตที่เธอเคารพก็พูดออกมาซื่อๆ
"คุณไทม์!" ดูคำพูดเขาสิ ภายนอกคือหมอ ท่าทางเนิร์ดๆ ที่ดูมีความน่าเชื่อถือ แต่พออยู่กับเธอเขาก็ทะลึ่งจนคนตัวเล็กไม่อยากจะเคารพ

"พรีมจะเป็นเมียที่ดีให้คุณเอง"
"เหอะตลก! รู้สถานะตัวเองหน่อย"


"ได้..ถ้าคุณต้องการ ผมจะยกเลิกสัญญาให้ แล้วก็จะไม่มายุ่งกับคุณอีก แต่มีข้อแม้.."
"ข้อแม้อะไรคะ?"
"ถ้าผมให้อะไรต้องรับ"
"คะ?" พีรยายังคงงงกับคำตอบของเขา
"ผมอยากให้บ้าน รถ แล้วก็เงินให้คุณไปตั้งตัว"
"แต่"
"ขึ้นชื่อว่าเคยเป็นผู้หญิงของผม จะต้องไม่ลำบาก"