รอรักที่ขอบฟ้าไกล

"มีอะไรคะอา" ปีร์วราหน้าซีดเผือด โมจิพูดว่า อย่าให้รู้ว่าช่วยกันปิดบัง หมายความว่ายังไง
"เรื่องเราสองคนนั่นแหละ โมสงสัยว่าใครคือผู้ชายที่เปิดซิงหนู และสงสัยว่าอามีผู้หญิงซุกไว้ แต่ไม่คิดว่าเราสองคนจะแอบมีอะไรกัน หนูไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้นหรอก ถ้าหนูไม่พูดจะไม่มีใครรู้ โมจิไม่มีทางจับได้" นนทรีมั่นใจ
"อ๋อค่ะ โมหวงอา" ปีร์วราถอนหายใจโล่งอก
"ใช่ หนูก็เห็นว่าโมหวงอารุนแรงแค่ไหน ถ้าอาบอกให้โมรู้ตอนนี้มีแต่จะพังกับพัง อาน่ะไม่เท่าไหร่ แต่หนูต้องแย่แน่ๆ รอให้โมเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ คงเข้าใจชีวิตมากขึ้น ตอนนั้นคงจะง่าย"
"ค่ะอา โมก็พูดกับหนูอยู่บ่อยๆ ไม่สบายใจกลัวว่าอาแอบไปมีผู้หญิงซุกไว้ หนูสงสารเพื่อนนะคะ ไม่อยากเห็นเขาเสียใจร้องไห้อย่างนั้น" เธอก็กลัวเหมือนที่เขากลัว กลัวเพื่อนจะเสียใจ
เธอเป็นห่วงความรู้สึกของเพื่อนเหมือนที่เพื่อนเป็นห่วงความรู้สึกของเธอ เธอกับโมจิมีความผูกพันกันมานาน นานจนอีกฝ่ายกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว
"โมโตแต่ตัว นิสัยยังเด็ก แถมเป็นเด็กขี้หวงอีกต่างหาก หวงพ่อ อยากมีพ่อคนเดียวไม่แบ่งกับใคร อาก็ต้องยอมเขาไปก่อน ไม่อยากให้ลูกสติแตก"
โมจิลืมนึกไปว่า ตัวเองต้องมีคนรักมีครอบครัว ไม่ได้อยู่ในอ้อมอกพ่อตลอดไป และเมื่อถึงวันนั้นพ่อจะอยู่กับใคร เมื่อไม่มีลูกท่านจะเหงาแค่ไหน หรือต่อให้อยู่บ้านเดียวกันก็เหมือนอยู่คนเดียว ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นทุกวันตามวันเวลาที่ผ่านไป จากหนุ่มแน่นต้องแก่ชรา เมื่อถึงวันนั้นลูกจะจ้างพี่เลี้ยงให้พ่อเพราะตัวเองไม่มีเวลา แต่ถ้าพ่อมีเมียก็มีเมียดูแล ยิ่งเป็นเมียที่เด็กกว่ายิ่งดี
"หนูไม่แย่งอามาจากโมหรอกค่ะ อาจะเป็นของโมคนเดียวตลอดไป ส่วนหนูก็จะเป็นของอากับของโมค่ะ อาไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เดี๋ยวหนูจะพูดกับโมเอง" เธอจะไม่มีลูกกับเขาเป็นอันขาด
"ขอบใจมากที่ทำให้อาสบายใจขึ้น แต่อาสามสิบบวก บวกเพิ่มขึ้นทุกวันนะ คิดดูดีๆ" พูดราวกับว่าเขาใจกว้างปล่อยเธอให้ไปหาผู้ชายคนใหม่ที่หนุ่มกว่าได้
"หนูจะอยู่กับอาแบบไร้สถานะตลอดไปค่ะ"
"ความหนุ่มของอามีน้อยกว่าเตชัสหรือผู้ชายที่เพิ่งแตกเนื้อหนุ่มรุ่นเดียวกันกับหนูนะ คิดใหม่เถอะกิมจิ"
ดูเป็นคนดีฉิบห่า...ใจป้ำว่างั้นเถอะ
นนทรีถอนหายใจ เพราะลูกแท้ๆ ทำให้ ไอ้เฒ่าหัวงู ดังก้องอยู่ในหัว
"หนูรู้ค่ะ แต่หนูไม่เคยคิดถึงเรื่องอายุ ไม่เคยมองผู้ชายคนไหนด้วย" เขาเป็นผู้ชายคนเดียวในชีวิต ตั้งแต่เธออายุสิบสี่จนถึงตอนนี้
"หนูเป็นคนน่ารักน่าสงสาร" เขารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
นนทรีได้แต่ยิ้มอ่อนโยนดวงตานุ่มลึกเปิดเผยความในใจส่งให้ปีร์วรา ไม่อาจทำอะไรโจ่งแจ้งมากกว่านั้นได้
เขาไม่ได้บอกรักเธอแต่ทำไมเธอต้องอายด้วย เพราะสายตาเขาละมั้ง พวงแก้มปีร์วราเปลี่ยนสีเหมือนมะเขือเทศสุก คนที่เดินออกมาเพื่อมุดรั้วไปบ้านอีกหลังจึงไม่เห็นความผิดปกติใดๆ แค่รู้สึกดีที่พ่อมีเพื่อนถึงแม้เพื่อนจะนั่งเงียบๆ ก็ตาม
"ไปสวนกันมั้ย" เขาอึดอัดอยากระบาย
"ใกล้มืดแล้วนะคะ"
"ไปตรวจงานไม่นานก็กลับ โมมุดรั้วไปบ้านโน้นแล้วคงไม่กลับออกมาอีกหรอก"
ไปตรวจงาน ทำให้ปีร์วราหน้าร้อนแก้มแดงอีกครั้ง ตรวจตรงไหนอย่างไรในเมื่อใกล้จะมืดแล้ว ปีร์วรารู้ดี
"นะ มีแต่เรื่องยุ่งๆ ไม่ได้ตรวจมาหลายวันแล้ว"
"ได้ค่ะอา"
"กิมจิน่ารักที่สุด" นนทรีกระดกเบียร์หมดขวด ดวงตาหนุ่มใหญ่เป็นมันเยิ้ม
นนทรีคิดว่าตัวเองเริ่มจะรักปีร์วราเข้าให้แล้ว ไม่ใช่ลุ่มหลงในเซ็กซ์เหมือนวันก่อนๆ ความรักครั้งใหม่เกิดจากใจที่ผูกพันฝังลึกมานาน ค่อยๆ ก่อเกิดเหมือนปลวกสร้างรัง