ฮูหยินประทับตราหย่าร้าง

จางหลี่อวิ๋นทิ้งบุตรชายอู๋ชุนของตนไว้กับบิดาของเธอ ก่อนจะรีบหนีออกไปยังต่างเมือง เธอไม่ยอมเซ็นใบหย่าของผู้เป็นสามีของเธอ เพราะคิดห่วงบุตรชายตนว่าจะไร้ทรัพย์สินติดตัวยามเธอไร้ซึ่งลมหายใจ
เพราะในตอนนี้ทรัพย์สินส่วนใหญ่ในตระกูลอู๋ ยังเป็นของมารดาของอู๋เซียวหลัว และมารดาสามีก็บอกแก่เธอว่า หากเธอยอมเซ็นใบหย่ากับอู๋เซียวหลัว ทรัพย์สินของเธอทั้งหมด จะถูกขายและบริจาคทั้งหมด แม้นแต่หลานเพียงคนเดียวมารดาของสามีเธอก็จะไม่ให้
นั่นทำให้จางหลี่อวิ๋นต้องหนีการตามล่าที่จะบีบบังคับให้เซ็นใบหย่าเป็นการชั่วคราว และรอจนกว่าแม่สามีของเธอจะกลับมาจากต่างประเทศ นั่นก็คงกินเวลาราวสองอาทิตย์ต่อจากนี้
และเมื่อเธอรู้เรื่องราวต่างๆจนชัด เธอจึงรีบออกจากตระกูลอู๋ในทันทีที่ทราบเรื่องจากสาวใช้ในบ้าน ว่า
อู๋เซียวหลัวคิดจะบีบบังคับเธอให้เซ็นใบหย่า เธอจึงตัดสินใจหนีออกมาและเล่าเรื่องต่างๆให้มารดาของสามีของเธอได้ฟัง เมื่อมารดาของแม่สามียื่นคำขาดเรื่องมรดก เธอจึงต้องตัดสินใจหนีโดยการนำบุตรชายของเธอ มาฝากไว้กับบิดาที่หย่าร้างกับมารดาของเธอ และอยู่ตัวคนเดียวในหมู่บ้านห่างไกลนานนับสิบปีโดยไม่ได้แต่งงานใหม่
เพื่อที่เธอจะได้เลี่ยงการเซ็นใบหย่านี้กับสามี และประวิงเวลากับผู้เป็นสามีอย่างอู๋เซียวหลัว เพื่อให้แม่สามีของเธอได้กลับมาจัดการทุกอย่างอีกครั้ง
ก่อนหน้านั้นจางหลี่อวิ๋นจำได้ว่า มารดาของเธอเองก็ไม่ได้แต่งงานใหม่เช่นกันกับบิดาของเธอ แม้นทุกคนจะสงสัยเป็นอันมากว่าทั้งสองมีปัญหาใดถึงได้เลิกลากัน
จวบจนกว่าจะรู้ว่าเหตุใดที่คนที่รักกันมากอย่างบิดาและมารดาของเธอ ถึงได้ต้องหย่าจากกันจริงๆ ก็ในวันที่มารดาของเธอเสียไปจากโรคประจำตัว ที่ไม่อาจรักษาได้
ทุกคนรวมไปถึงบิดาของเธอจึงได้รู้ว่านั่นคือเหตุผล และเป็นสิ่งที่ทำให้มารดาของเธอตัดสินใจหย่า และนำบุตรสาวตนมาฝากไว้กับนายหญิงในตระกูลอู๋ และนั่นก็คือมารดาของสามีของเธอนั่นเอง เหตุผลที่ทำเช่นนี้นั้นก็เพราะมารดาของเธอรู้ดีว่า หากจางหลี่อวิ๋นยังคงอยู่ในชนบทเช่นนั้น จะไม่มีทางได้พบเจอผู้ชายดีๆได้ง่ายๆ แม้นว่าพ่อของเธอจะเป็นคนที่ดีมาก แต่หมู่บ้านที่ไร้การพัฒนาย่อมทำให้คนรุ่นหลังต้องลำบากตรากตรำกับงานหนักอยู่ดี มารดาของเธอจึงไม่อยากให้จางหลี่อวิ๋นต้องเผชิญเหตุการณ์เช่นนั้น เหมือนตนเองในวันที่ตนเองไม่ได้มีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกแล้ว จึงตัดสินใจทำเช่นนั้น
และหลังจากเติบโตขึ้น จางหลี่อวิ๋นที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีเฉกเช่นคุณหนูในตระกูลอู๋ และเรียนหนังสืออยู่คนละเมืองกับอู๋เซียวหลัวบุตรชายของคุณนายอู๋ ครั้นได้เจอกันคราแรกในวันเกิดของคุณนายอู๋ ทั้งสองก็ได้พบหน้าและตกหลุมรักกัน
และแล้วความรักครั้งนี้ของทั้งสอง ก็ทำให้คุณนายอู๋เห็นด้วยเป็นอันมาก
เพราะเด็กกำพร้าอย่างจางหลี่อวิ๋นย่อมไร้ที่พึ่งพา และไม่มีวันจะไปที่ไหนได้นอกจากอยู่ในตระกูลอู๋ ดังนั้นทรัพย์สมบัติย่อมไม่ตกทอดไปสู่ผู้อื่น นอกจากหลานคนเดียวของคุณนายอู๋ ที่กำลังจะเกิดมาหากทั้งสองได้แต่งงานกัน
เมื่อทุกอย่างเข้าล็อคเช่นนั้น คุณนายอู๋จึงตัดสินใจจัดงานแต่งให้คนทั้งสอง
จวบจนอยู่กินกันได้หนึ่งปี จางหลี่อวิ๋นก็คลอดบุตรชายให้แก่ตระกูลอู๋
ครั้นพออู๋ชุนบุตรชายของนางอายุได้แปดปี อู๋เซียวหลัวก็พบเจอสตรีคนใหม่ที่เขาพึงใจอีกคน นั่นคือเหตุผลที่เขาอยากหย่ากับเธอเพื่อหมายจะแต่งงานใหม่อีกครั้ง
แม้นว่ามารดาของอู๋เซียวหลัวจะห้ามให้เขาออกจากตระกูลอู๋ และจะไม่ให้ทรัพย์สมบัติใดๆ หากคิดหย่ากับจางหลี่อวิ๋น แต่เขาก็ไม่ได้สนใจในเรื่องนี้เลยสักนิด เขายังคงพูดเรื่องหย่ากับจางหลี่อวิ๋นอยู่เรื่อยๆในทุกวัน จวบจนวันหนึ่งสาวใช้มาบอกว่า เขาจะใช้การจัดการขั้นเด็ดขาดกับเธอเพื่อให้เธอหย่าให้ได้ นั่นจึงทำให้เธอตัดสินใจหอบบุตรชายหนีออกมาจากตระกูลอู๋ มาจนไกลเช่นนี้