หวนชะตาครานี้ข้าขอมีสามีแต่งเข้า

ตลอดมาชายาเอกเช่นข้าล้วนทำเพื่อเขามากมาย ยอมเป็นสตรีที่ร้ายกาจและขี้หึงในสายตาทุกคน ยอมทุ่มแรงกายแรงใจดูแลจวนที่วุ่นวายให้เขา ทั้งที่ท่านอ๋องไม่เคยสนใจเพราะมัวแต่ถวายรักต่อฮองเฮาผู้เก่งกาจไม่แพ้บุรุษคนนั้น

ฮองเฮาเคยช่วยท่านอ๋องถอนพิษในวัดร้างเช่นนั้นหรือ หรือเป็นเพราะว่าฮองเฮารับกระบี่แทนท่านหนึ่งแผล ท่านจึงได้ปักใจต่อนางนัก แม้ไม่ได้นางมาครอบครองก็ตาม

ชาติก่อนกู้เฟยหย่ายอมจำนนต่อความรักที่โง่งม สุดท้ายก็ต้องจากไปอย่างโดดเดี่ยวเพราะความตรอมใจ ชาตินี้เมื่อได้หวนคืนอีกครา นางไม่ได้ปรารถนาตำแหน่งชายาอ๋องและความรักจากเฝิ่นหลิงหยุน (เสวี่ยอ๋อง) อีกแล้ว เขาจะคลั่งรักใครก็คลั่งรักไป กู้เฟยหย่าคนนี้ขอแต่งสามีดี ๆ สักคนเข้าจวนให้ได้ก็พอ



………………………



"ข้าไม่ได้ต้องการสามีที่เก่งกาจหรือมีอำนาจ เพราะสามีเช่นนั้นไม่มีทางหยุดที่สตรีเดียว เป็นสิ่งที่ข้าไม่อาจยอมรับได้" ผ่านชาติก่อนมาอย่างชอกช้ำ แม้ชาติก่อนเสวี่ยอ๋องจะรักฮองเฮามาก แต่เขาก็มีอนุจำนวนหนึ่งเช่นกัน แม้ไม่ได้มากมายหากเทียบกับเชื้อพระองค์คนอื่นก็ตาม

"เจ้าปรารถนามีหนึ่งสามีหนึ่งภรรยา เจ้าอย่าบอกนะว่านี่คือเหตุผลที่เจ้าจะแต่งสามีเข้าจวน" เสวี่ยอ๋องยิ่งคิดก็ยิ่งไม่พอใจ ชาติก่อนเขาก้าวพลาดไปแล้ว ชาตินี้จะยอมสูญเสียนางอีกครั้งได้อย่างไรกัน