ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายที่ถูกเกลียด

สาปแช่งตัวร้ายนักหนา ความโชคร้ายกลับมาเยือนเมื่อตื่นขึ้นมา กลับพบว่าเธอดันเจอเรื่องซวยเข้าให้แล้ว ข้ามมิติเข้ามานิยายทั้งที เป็นอะไรไม่เป็น ดันได้บทนางร้ายอย่างพริมโรสที่ชอบทำตัวน่ารังเกียจ ใช้กำลังทุบตีเด็กสาวอย่างหนูดา จนถูกคนรอบๆ รังเกียจเธอ จะทำอะไรก็ผิด ไม่เว้นแต่เขาที่คอยดูถูก พูดจาทำร้ายเธออยู่ทุกวัน ต่อให้เธอทำดีให้ตายแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถแทนที่ผู้หญิงที่อยู่ในหัวใจของเขาได้อยู่ดี เป็นได้ก็แค่หุ่นประดับ เมียตีทะเบียนชั่วคราวที่แม้แต่สามีไม่คิดจะแตะต้องเพราะรังเกียจผู้หญิงแบบเธอ เมื่อหมดหน้าที่เขาคงไม่พ้นหย่ากับเธอและเห็นเป็นเพียงของตายไร้ค่าชิ้นหนึ่งเท่านั้นอยู่ดี

เรื่องนี้เธอรู้อยู่เต็มอกและเตือนสติตัวเองว่าไม่ให้ชอบเขา แต่หัวใจกลับเรียกร้องต้องการยิ่งดำดิ่งลึกสู่ห้วงแห่งความสุข เจ็บปวด สูญเสีย สิ่งที่เธอได้รับมาย่อมถูกตัวจริงเอาไปอยู่ดี สุดท้ายคนที่เสียใจที่สุดก็คือเธอ เธอตัดสินใจเลือกที่จะเดินออกไปจากชีวิตเขา และทิ้งทุกอย่างที่ไม่ใช่ของเธอตั้งแต่แรก ทำไมอยู่ๆ เขากลับรั้งไว้ไม่ยอมปล่อยเธอให้หายไปสักที

โปรดติดตามเรื่องราวทั้งหมดได้เลยค่ะ.....
......................................
***ตัวอย่างนิดๆ จ้า***

คมกฤษหันไปมองพริมโรสที่กำลังก้มหน้าเก็บจานกับพื้น เขารู้สึกหงุดหงิดใจบางอย่าง คว้าแขนดึงเธอขึ้นมา "ลุกขึ้น ปล่อยให้แม่บ้านเป็นคนเก็บ"

"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันทำเองได้"

"พริมโรสคุณอย่าสร้างปัญหามากได้ไหม ถ้าคุณทำไม่ได้วันหลังก็อย่าอวดดีอาสาทำ คุณอยู่เฉยๆก็ไม่มีใครว่าคุณหรอกนะ ถ้าคุณซุ่มซ่ามเผลอไปทำให้นับดาวบาดเจ็บเข้า ผมเองก็คงไม่อยู่เฉย"

คำก็นับดาวสองคำก็นับดาว ที่ผ่านมาเธอทำดีมาโดยตลอดคงไม่มีค่ากับเขาเลยสินะ

เธอกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล "คุณนับดาวฉันขอโทษค่ะ ที่เกือบทำให้คุณบาดเจ็บ" เธอดึงมืออกจากแขนของเขาทันที "ทีนี้คุณเองก็คงพอใจแล้วใช่ไหม"

**************************
เปิดมาอิพ่อก็โบ้ตั้งแต่แรก ปากดีจนน่าตบ แบบนี้อาหารเม็ดต้องเข้าแล้ว 555+
ฝากนักอ่านทุกคนติดตามด้วยนะคะ เนื้อเรื่องจะออกดรามา หน่วงๆ นิดๆ ขอบคุณทุกยอดโหลดที่สนับสนุนผลงานค่ะ