รับเมียเก่าเพิ่มไหมคะ

...รู้ตัวอีกทีเขาก็ไม่มีความรักให้เธออีกแล้ว...

"พี่คราม ฮึก"

"พี่ครามพายุ่งไปอยู่โรงแรมได้มั้ย หรือเรากลับไปกางเตนท์นอนโซนบูฯ ก็ได้ ยุ่ง ฮึก ยุ่งไม่อยากอยู่ที่นี่"

"โซนพายัพรีโนเวตอยู่ จะไปนอนในเขตก่อสร้างได้ไง"

"งั้นไปนอนที่โรงแรมก็ได้ ฮึก ยุ่งไม่อยากอยู่ที่นี่ ฮือออ"

"อย่าเรื่องมากได้มั้ยยุ่ง พี่ทำงานก็ปวดหัวมากพอแล้ว กลับบ้านก็ยังต้องมาเจอแต่อะไรก็ไม่รู้ มันเหนื่อยใจรู้มั้ยวะ"

"คนที่นี่ไม่ชอบยุ่ง เขาแกล้งยุ่งจนยุ่งเกือบตาย แล้วพี่ยังจะให้ยุ่งทนอยู่อีกเหรอ!" 

"ยุ่งใจเย็นๆ อย่าร้อง"

"พี่ไม่ต้องมาวุ่นวายกับยุ่ง!"

"เป็นอะไรวะ ร้องไห้โวยวายจะเอาอะไรอีก"

"ไม่เอาอะไรทั้งนั้นแหละ ยุ่งไม่อยู่แล้ว! จะไม่อยู่ที่นี่แล้ว!"

"เกิดเฮี้ยนอะไรขึ้นมาอีกหา! ใจเย็นๆ หน่อยสิ"

"แม่พี่ไม่รักยุ่ง ฮึก" เธอร้องไห้จนสำลัก "แล้วจะให้ยุ่งเย็นไปถึงเมื่อไหร่"

"อย่าลามปามถึงแม่พี่ ถ้าไม่รักไม่เคารพครอบครัวพี่ เธอก็อยู่ที่นี่ไม่ได้!"

"พี่หมายความว่าไง"

"ถ้ามันยุ่งยากนักก็ไปเซ็นใบหย่าแล้วอยากจะไปไหนก็ไป!"

"ที่พูดเรื่องหย่าบ่อยๆ เพราะอยากกลับไปหาเมียเก่าใจจะขาดแล้วใช่มั้ย"

"ใช่! พี่เบื่อชีวิตคู่เวรๆ นี่เต็มทีแล้ว! เราหย่ากันสักทีเถอะ"

ในเมื่อเขาพูดมาขนาดนี้เธอก็ไม่คิดจะยื้ออีกแล้ว ไม่ว่าความรักมันจะหลงเหลืออยู่หรือเปล่า เธอก็ไม่อยากรู้อีกต่อไปแล้ว

ทั้งต้องมาทนกับแม่ของเขาและลิ่วล้ออย่างสองป้าหลานนั่นแล้วยังต้องมารับรู้เรื่องที่เขาลืมแฟนเก่าไม่ได้อีก เธอก็เจ็บจนไม่เห็นหนทางจะไปต่อแล้วเหมือนกัน

...เมื่อมันถึงเวลา ต่อให้ไม่มีหนทางไปเธอก็จะไม่ทนอยู่อีกแล้ว...

เรื่องนี้พระเอกคือพี่ครามนะคะไม่มีหักมุมใดๆ แน่นอน 5555555 ขอฝากนิยายสั้นเรื่องแรกไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกท่านด้วยน้าาา ใครจิ้มแล้วก็ฝากกดหัวใจ คอมเมนต์พูดคุยกับกระถินหน่อยนะงับ เหงามาก