ดวงใจธีร์ธัช เล่ม1

เมื่อก่อนช่วงอายุสิบสามสิบสี่ปีช่วงปิดเทอมเขาจะต้องตื่นตั้งเเต่ตีสี่มาช่วยเเม่เเพ็กของข้าวเหนียวหมูปิ้งกับข้าวเเกงถุงไปขายที่ตลาดในตอนเช้า
มันทำให้เขาต้องเข้านอนเร็วเเละต้องตื่นเเต่เช้าในทุกวันมันเลยเกิดเป็นความเคยชินจนถึงตอนนี้นั่นมันเป็นข้อดีเขาเขาข้อหนึ่งที่ถูกปลูกฝังมาตั้งเเต่เด็กเลยก็ว่าได้

เขาใช้ผ้าขุนหนูซับนํ้าที่หยดเเละยังไม่เเห้งบนตัวเเล้วเลื่อนขึ้นไปซับผมที่ยังเปียกหมาดๆอยู่ 

ธีร์ธัชมองตัวเองในกระจกพลางนึกถึงเรื่องราวต่างๆที่ย้อนเข้ามาในหัวร่างกายของเขาที่มีรอยขีดข่วนเเละรอยจํ้าที่ยังเป็นเเผลเป็นหลงเหลือไว้ให้เขานึกถึงมัน

เเผลเป็นที่เกิดจากรอยขีดข่วนจากของเล็บมือผู้หญิงเมื่อเดือนที่เเล้ว ธีร์ธัชของหายใจออกมาเฮือกใหญ่เขาบังคับตัวเองไม่ได้เลยทำไมเขาต้องมีความต้องการในเรื่องอย่างที่ว่ามากกว่าคนอื่น

เเต่ก็ช่างเถอะก็นานพอสมควรเเล้วเขาควรจะลืมมันไปเเล้วด้วยซํ้าเเต่ทำไมยังไม่ลืมมันอีกคิดไปก็ปวดหัวคิดมากไปมันมีเเต่จะรังให้ให้เขาเป็นประสาทมันผ่านไปเเล้วก็ให้มันผ่านไป
เขาเดินไปที่เตียงนอนไม้นุ่มข้างเตียงเป็นหน้าต่างไม้ขนาดกลางที่เยื้องกันไม่ไม่ถึงสองเมตรเขาทอดสายตามองลงไปข้างล่างถนนคอนกรีตที่อยู่ริเวณหน้าบ้าน

เเสงไฟสีส้มที่พึ่งถูกนำมาติดตั้งเมื่ออาทิตย์ที่เเล้วตัดกับเเสงไฟสีขาวกลายเป็นเเสงไฟสีนวลโทนอบอุ่นบวกกับบรรยากาศในตอนกลางคืนมันช่างดีจริงๆเขาคิด