รักร้ายๆของนายมาเฟีย

เคนลี่ หยาง ถึงกลับโกรธจนตัวสั่นที่มีเด็กหนุ่มจากที่ไหนก็ไม่รู้มาหยามเข้าถึงถิ่น ลูกค้าในบ่อนโดยฉกเงินในกระเป๋ามาหลายต่อหลายครั้ง

"ไอ้เด็กนั่นมันเป็นใคร?"

"พวกผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ"

"แค่เด็กตัวเล็กๆคนเดียวพวกแกไม่มีปัญญาจัดการหรือไงวะ"

"พวกเราผิดไปแล้วครับบอส"

"เลี้ยงเสียข้าวสุขจริงๆ เพิ่มกำลังอีกเท่าตัวกูจะคอยดูว่าคนอย่างกูกับไอ้เด็กนั่นใครมันจะฉลาดกว่ากัน"

"ครับบอส"

"คนอย่างแกไม่น่าเกิดมาเลย ไอ้ตัวซวย ตัวเสนียดจัญไร "

เสียงตะโกนไล่ตามหลัง คำนี้เเดเนียลได้ยินจากปากของคนที่เรียกตัวเองว่าเป็นพ่อ เขาได้ยินคำๆนี้ซ้ำทุกวันจนชินชา แทบไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไปแล้ว

"วันนี้แกต้องหาเงินมาให้ฉัน ฉันต้องการเงิน ถ้าวันนี้ไม่ได้เงินมาแกไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีกจำไว้ ลูกเวร"

นี่คือคำสั่งของคนพ่อก่อนที่เเดเนียลจะเดินออกจากบ้านในตอนเช้าของทุกๆวัน

"แล้ววันนี้เราจะหาเงินจากที่ไหนให้พ่อวะ ไอ้เจส เราต้องเป็นแบบนี้ไปอีกนานไหมเมื่อไหร่จะออกไปจากที่บ้าๆแบบนี้เสียที"

เเดเนียล ลี ยังไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง ว่าตอนนี้เขากำลังโดนหมายหัว และคนที่หมายหัวเขานั้นคือมาเฟียตัวร้ายที่ใครๆต่างก็ไม่อยากเฉียดเข้าใกล้ แม้แต่น้อย