เทียนกลางฝน(เล่ม1)

รักในวัยเรียนเหมือนจุดเทียนกลางสายฝน...ลลินหายไปจากชีวิตเกื้อกุล เมื่อเขาไม่ยอมรับลูกในท้องของเธอ สิบปีต่อมาเกื้อกุลได้สบตากับหนุ่มน้อยที่มีรอยบุ๋มกดลึกที่แก้มซ้าย การตามหาความจริงจึงเริ่มต้นขึ้น
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
"แม่ลิน!" เสียงเล็ก ๆ ที่ดังมาจากข้างหลัง ทำให้
ลลินกับกมลชัยหันกลับไปมอง ขวัญกมลยืนอยู่ตรงนั้น ข้างหลังเด็กน้อยคืออรวรรณ ลลิตา และหมอประจำตัวของเธอ
ร่างเล็กวิ่งเข้าไปหา กลมชัยปล่อยมือออกจากลูก เมื่อเห็นหลานวิ่งเข้ามาหาแม่
"แม่ลินครับ ขวัญมาแล้ว" ขวัญกมลวิ่งมากอดเอวลลินเอาไว้ ลลินทำอะไรไม่ถูก ตากลมโตที่เต็มไปด้วยน้ำตามองหน้าพ่อ เพื่อขอความเห็นว่าเธอควรทำอะไร
"กอดลูกสิลิน ขวัญลูกของลินไง"
"แม่ลินครับ ขวัญรักแม่ลิน"
"ขวัญ ขวัญของแม่" ลลินกอดลูกแนบอกลูบมือลงบนแผ่นหลังของลูก ก่อนจะฝังจมูกลงบนศรีษะของลูก
อรวรรณกับลลิตากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เพราะภาพตรงหน้าบีบคั้นจนต้องปล่อยก้อนสะอื้นออกมา
"ตาผิดเองค่ะ ที่กันขวัญออกจากแม่ของเขา"
"ตาทำดีที่สุดแล้วลูก ตอนนั้นลินไม่มีสติ ตาแยกลูกออกมาถูกต้องแล้วลูก"
"อย่าคิดมากนะตา เราเชื่อว่าลินต้องเข้าใจตา เหมือนที่เราทุกคนเข้าใจ" พชรบอกกับเพื่อน แล้วดึงเพื่อน มาซบอกเพราะสงสารที่เห็นเพื่อนเสียใจกับการกระทำของตัวเอง
ลลินกอดลูกแนบอก ความรู้สึกมากมายหลั่งไหลเข้ามาในหัวใจ ยาทำให้เธอลืมเรื่องราวหลายอย่างในชีวิต แต่ยาไม่เคยทำให้เธอลืมลูกและพ่อของลูกได้เลยสักครั้ง เธอไม่รู้ว่าเกื้อกุลกลับมาทำไม แต่เธอไม่ได้มีชีวิตเพื่อเขาอีกแล้ว
"แม่ลินครับขวัญรักแม่ลินนะครับ"
"แม่ก็รักขวัญจ้ะ"
"กลับบ้านเรานะครับขวัญอยากนอนกอดแม่ลิน"
"แม่ก็อยากนอนกอดขวัญจ้ะ"
"หมดทุกข์หมดโศกนะลูก กลับบ้านเรากันนะ" กมลชัยเดินเข้ามาหากอดลูกแล้วเรียกขวัญให้ลูก
+++++++++++++++++++++++
ฝากเทียนกลางฝนด้วยนะคะ
แวะมาให้หัวใจไรต์ 5 ดวงด้วยน้า ^___^