สามวันก่อนท่านแม่ทัพถูกประหาร

ข้าเคยสังหารบุตรชายของแม่ทัพฝ่ายศัตรู

บรรจุร่างนั้นใส่กล่องแสนสวยและมอบให้คนผู้นั้นดั่งของขวัญชิ้นหนึ่ง
ใครต่อใครได้เห็นเจ้าสิ่งนั้นก็คิดว่าข้าเย้ยหยันแม่ทัพชิว แต่ไม่มีคนผู้ใดจะคาดคิดว่านั่นคือบุตรของข้ากับเขา

ยามนั้นพวกเราเป็นศัตรูกัน ไม่อาจผูกสานสัมพันธ์ใดได้

มังกรสองเผ่าห้ำหั่นแย่งชิงที่ราบกลางนานปี เสียสละชีวิตทหารตั้งมากจนซากศพกองสูงประหนึ่งภูเขา

ครั้นฟ้าเปลี่ยนสี ต้นไม้ใหญ่ผลัดใบ เจ้านายใหม่ของพวกข้าจึงคิดได้ว่าสงครามช่างไร้ประโยชน์ แค่ลงนามสงบศึกและตัดแบ่งแผ่นดินเป็นสองก็เพียงพอแล้ว

ทว่าด้วยหนี้แค้นที่ข้าก่อไว้...พวกเขาจึงอยากให้พวกเราแสดงความจริงใจสักหน่อย

ส่งตัวข้าให้แม่ทัพใหญ่ผู้นั้น

ตัวข้าที่ยามนี้เป็นเพียงอดีตแม่ทัพ บาดเจ็บจนเข้าขั้นไร้ประโยชน์ ไม่มีเหตุผลที่เบื้องบนจะอยากเก็บชีวิตไว้

ข้าก็เห็นด้วยกับพวกเขา หากการได้แล่เนื้อข้าเป็นพันหมื่นชิ้นจะทำให้พวกเขาใจเย็นลงและยอมปล่อยวางความแค้น...มันก็คุ้มค่ามิใช่หรือ?

อย่างไรแม่ทัพทุกคนก็ล้วนแต่มีหน้าที่ตายในสงครามอยู่แล้ว

นี่ก็แค่การเดินทางแบบไปไม่กลับที่คงต้องเจ็บตัวมากสักหน่อย
แต่ก็ดี...ข้าจะได้สิ้นสุดการสะสางหนี้รักหนี้แค้น ชดใช้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ยังติดค้างเสียที
.
.
.
.
.

**Note**
นิยายเรื่องนี้มีความรุนแรงค่อนข้างมาก ตรรกะตัวละวิบัติไร้ที่ติ การทำร้ายร่างกายครั้งมโหฬาร ไม่ใช่แนวรักใสใส หวานชื่น แต่ก็ไม่ใช่สายดราม่าเหมือนกัน ไม่เหมาะสำหรับทุกท่าน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน