พี่ยักษ์ของขวัญ

ตั้งแต่วันที่ประสบอุบัติเหตุใหญ่ในคืนที่ฝนพรำ

เพียงขวัญก็สูญเสียบิดามารดาไปในคืนนั้นทันที เด็กหญิงอาการสาหัส ถูกผู้เป็นลุงแท้ๆพาไปรักษาต่อที่เมืองนอก

ตั้งแต่วันนั้นเธอก็ไม่ได้กลับมาเมืองไทยอีกเลย

วันเวลาผันเปลี่ยน แต่ความทรงจำเกี่ยวกับพี่ชายข้างบ้านคนนั้นยังเด่นชัดในความทรงจำเสมอ

เธอไม่เคยลืมเขา

ไม่เคยลืม จนวันที่กลับมาเจอกันอีกครั้ง

"



ตัวอย่าง

"ทำไมเงียบ"

"ก็ไม่รู้จะพูดอะไรนี่คะ"

"มีให้พูดเยอะแยะ"

ไอศูรย์เคาะนิ้วหลังพวงมาลัยตอนติดไฟแดง หันมาสบตาคนข้างๆ มองท่าทางแปลกๆ ยุกยิกๆ ของคนเป็นน้อง แล้วลอบยิ้มบางเบาออกมา

"ทำไมเกร็ง"

"ขวัญไม่ได้เกร็ง แค่ทำตัวไม่ถูก"
เธอมองค้อนคนที่ก้มหน้ามองเธอยิ้มๆ เขาชอบแกล้งเธออยู่เรื่อย
ไอ้คนนิสัยไม่ดี

"ก็ทำตัวเหมือนเดิม"

เขาเอ่ยบอกเสียงเรียบเรื่อยหันไปมองถนนตรงหน้า

"ยังไงคะ"

เพียงขวัญหันไปถาม ใช้โอกาสสังเกตเสี้ยวหน้าด้านข้าง จมูกโด่งเป็นสันยิ่งกว่าอนาคตเธออีก

"เหมือนเมื่อก่อน"

คำตอบนั้นทำให้เพียงขวัญลอบถอนหายใจออกมา

"ขวัญโตแล้วนะ จะไปเกาะพี่แจได้ไง จะงอแงใส่เรื่องอะไรไม่เป็นเรื่องไม่ได้หรอก เอาแต่ใจยิ่งไม่ได้ใหญ่"