เกิดใหม่เป็นบุตรเกอที่น่ารักของท่านแม่ทัพ

สวัสดีค่ะ นิยายเรื่องนี้เป็นแนวเกิดใหม่ โดยที่น้องมีความทรงจำในภพก่อนตามติดไปด้วยนะคะ มาร่วมลุ้นไปด้วยกันนะคะ ว่าแฟนน้องในชาตินี้ได้ตามไปเกิดใหม่ในชาติหน้าด้วยหรือไม่ และสุดท้ายแล้ว พวกเขาทั้งสองจะได้ครองรักกันไหม ><

"ทำไมเราต้องเกิดมาช้าด้วยนะ ท่านแม่น่าจะคลอดข้าออกมาก่อนท่านสักปีสองปี เฮ้อ!" เหยียนอันบ่นอย่างไม่จริงจังสักเท่าไรนัก

ท่านพ่อ ท่านแม่ และพี่ใหญ่ ทุกคนล้วนคือครอบครัวของเขาในภพก่อนด้วยกันทั้งสิ้น แต่เหยียนอันรู้สึกสงสัยแค่เพียงเรื่องเดียว เหตุใดหลานชายตัวน้อยในภพก่อนถึงได้มาเกิดเป็นพี่รองของเขาได้

พี่รอง ท่านช่างเหมือนกับภูมิใจหลานของข้าในภพก่อนไปเสียทุกสิ่ง เช่นนี้แล้ว ข้าจะมองว่าท่านเป็นพี่ชายของข้าได้อย่างไรกัน เมื่อวนคิดมาถึงตรงนี้ เหยียนอันก็มีสีหน้าที่ดูเศร้าลงไปอีกครั้ง ด้วยไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดีที่ได้หวนกลับมาเจอกันในสถานะเช่นนี้

หยวนหยวน(พี่รอง): "อาเหยียน แม้ว่าเจ้าจะมีอายุมากสักเท่าไร แต่เจ้าก็ยังคงเป็นน้องเล็กของพี่รองอยู่ดี น้องก็คือน้อง เวลาจะผ่านไปนานสักเพียงใด เจ้าก็ยังเป็นอาเหยียนน้องน้อยที่น่ารักสำหรับพี่รองเสมอ" หยวนหยวนกล่าวด้วยสีหน้าที่ดูจริงจัง เพราะสำหรับเขาแล้ว เหยียนอันนั้นยังคงเป็นน้องน้อยที่น่ารักสำหรับเขาเสมอ แม้ว่าเวลานั้นจะผ่านมาเนิ่นนานเพียงใดก็ตาม

"..." เหยียนอันที่ได้ยินดังนั้นก็ได้แต่นิ่งงัน และสาเหตุที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่า ตัวเหยียนอันเองก็อยากที่จะบอกหยวนหยวนเสียเหลือเกินว่า เขาเองก็ยังไม่อาจที่จะตัดภาพลักษณ์ในอดีตของพี่รองในชาติภพที่อีกฝ่ายเกิดเป็นหลานของตนเองออกไปได้เช่นกัน

พี่รอง ท่านยังคงเห็นข้าเป็นเด็กน้อยเหมือนในอดีต ส่วนตัวข้านี้ก็ยังคงมองว่าท่านเป็นดั่งภูมิใจหลานชายตัวน้อยเหมือนชาติภพที่แล้วเฉกเช่นกัน เฮ้อ! ช่างเป็นความสัมพันธ์ที่น่าปวดหัวและยากที่จะปล่อยวางได้โดยแท้ เหยียนอันถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า เมื่อเขาได้คิดวนมาถึงเรื่องสถานะของตนเองและหยวนหยวนอีกครั้ง

อดีตคือความสัมพันธ์อาหลาน ปัจจุบันกลายมาเป็นพี่น้อง เรื่องราวคงจะไม่วุ่นวายมากถึงเพียงนี้ ถ้าหากว่าเขาคือพี่และหยวนหยวนคือน้อง แต่ทำไมสวรรค์ต้องให้เขามาเกิดทีหลังด้วย! และในวันนี้ เหยียนอันก็ได้ลืมตัวเผลอบ่นสวรรค์ไปอีกครั้งหนึ่งแล้ว



ขอบคุณสำหรับโอกาสและการติดตามค่ะ ٩(˘˘)۶

ด้วยรักและรัก
สายสมร