ทัณฑ์เถื่อน มายารัก

"อย่าคิดว่าฉันจะใจดีกับเธออีกนะ เธอมันนางวันทอง ฉันให้โอกาสเธอกี่รอบแล้วก็ไม่เคยจำ"

"ถ้าฉันมันเลวมากนักคุณจะตามมาจับฉันทำไมฮื่อๆ หนี้ที่ฉันยืมคุณ ฉันก็ใช้ไปหมดแล้ว คุณทำร้ายร่างกายและจิตใจเกินหนี้ที่ฉันยืมคุณมาด้วยซ้ำไป คุณยังจะอยากได้อะไรจากฉันอีก คุณปล่อยฉันไปสักทีฉันเจ็บปวดเจียนจะตายอยู่แล้วฮื่อๆ"

ณมนรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายตะโกนด่าทอต่อว่าวาโยด้วยความอัดอั้นตันใจ ซึ่งเสียงที่เปล่งออกมามันก็ไม่ได้ดังอย่างที่คิดพอที่วาโยจะกลัว วาโยที่ได้ฟังยังเอาแต่ยืนหัวเราะณมนออกมาด้วยความสมเพชณมนเป็นอย่างมาก

"หึ!อยากไปจากฉันมากงั้นเหรอ อยากจะไปอยู่กับผัวเธอมากหรือไง หึ!ฉันไม่ยอมหรอกนะฉันจะตามล่าฆ่ามันและจะกักขังเธอให้ตายอยู่บนเกาะนี้ด้วย แต่ถ้าเธอรักมันมากนัก และอยากไปจากฉันก็ไปได้แค่ร่างไร้วิญญาณ กล้าไหมล่ะ ถ้าอยากไปมากนักก็กระโดดลงเรือฆ่าตัวตายไปเลย กล้าพอไหมล่ะ"

"สักวันคุณจะเสียใจจากการกระทำของตัวคุณเอง"

"ฉันนี่เหรอจะเสียใจ ฉันจะเสียใจทำไมคนอย่างฉันจะไม่ยอมเสียน้ำตาให้กับอะไรทั้งนั้นแม้กระทั้งเธอ ถึงเธอจะตายต่อหน้าฉันก็จะยืนมองเธอตายแล้วหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ"

ณมนมองใบหน้าของคนที่เธอเคยรักมากๆ ทั้งน้ำตาเป็นครั้งสุดท้าย เธอเจ็บปวดไปทั่วทั้งกายและใจแล้ว เธอทนหายใจต่อไปไม่ไหวแล้ว มิกกี้ มินนี่แม่ขอโทษนะลูกที่แม่ต้องทำอย่างนี้แต่แม่เหนื่อยแม่เจ็บปวดเหลือเกิน แม่รักลูกนะ หวังว่าพ่อของหนูจะกลับไปรับพวกหนูมาดูแลแทนแม่นะลูก

"ตูม!!!"

เสียงบางอย่างร่วงลงน้ำต่อหน้าวาโยก่อนจะค่อยๆจมดิ่งลงไปสู่ทะเลอันมืดมิดและเวิ้งว้าง