มันยากจะเข้าใจ

“รุต…”
หญิงสาวสูดลมหายใจมองหน้าแฟนของเธอที่กำลังก้มเล่นมือถือพรางตักไอติมเข้าปาก

“ว่าไง” ชายหนุ่มที่กำลังเลื่อนมือถืออยู่นั้นเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้กับเธอ มองเธอนิดหน่อยก่อนจะยิ้มให้เธอเล็กน้อย

“นาว….ท้อง” เธอเอ่ยปากบอกเขาทันทีหลังจากถอนหายใจออกมาหลายครั้ง

“อะไรน่ะ!!” เขาเผลอทำช้อนไอติมหล่นก่อนจะอึ้งกับสิ่งที่หญิงสาวตรงหน้าที่เป็นแฟนของเขาเอ่ยบอกมา เขาได้ยินผิดไปใช่ไหม

“นาวบอกว่านาวท้อง” เธอเอ่ยย้ำให้เขาอีกครั้งด้วยสายตาที่แน่วแน่

“ท้องหรอ” ตอนนี้ใจเขาสั่นไปหมดเต้นไม่เป็นจังหวะเลย

“ท้องได้สองสัปดาห์แล้วล่ะ” เธอยื่นใบตรวจสุขภาพให้เขาก่อนจะยกแก้วช็อกโกแลตร้อนขึ้นมาดื่ม พรางมองอาการของแฟนหนุ่มตรงหน้าเธอ

“แต่เรายังเลือกอีกไม่กี่สัปดาห์ก็จะเรียบจบกันแล้วน่ะ” มันก็จริงอยากที่เขาบอก เหลืออีกไม่กีสัปดาห์แล้วที่เธอกับเขาจะเรียนจบมัธยม

ใช่…เขาและเธอ ยังคงเป็นนักเรียนวัย18ปี ที่กำลังจะจบการศึกษาภาคมัธยมปลายเท่านั้นเอง

“จะเอาเขาออกหรอ” เธอถามเขาด้วยความกังวลก่อนจะลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ

“บ้าหรอ ใครจะบ้าเอาเด็กออกกันล่ะ อย่าทำอะไรบ้าๆ แบบนั้นน่ะนาว” เขาตกใจหน้าซีดก่อนจะบ่นเธอออกมาอย่างเดือดๆ ถึงเขาจะตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นแต่ไม่เคยขึ้นว่าเรื่องผิดพลาดครั้งนี้จะทำต้องทำร้ายอีกหนึ่งชีวิตที่จะต้องลืมตาดูโลกทำไม ในเมื่อคนสองคนก้าวผิดมากันเอง

“แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ” เธอร้องไห้ออกมาเล็กน้อย สะอื้นเบาๆ ไม่อยากให้คนอื่นคิดว่าพวกเธอทะเลาะกัน

“เรากลับไปบอกครอบครัวกันเถอะ” เขาถอนหายใจก่อนจะแอื่อมมือมาปลอบใจเธออย่างอ่อนโยน

“ถ้าพวกเขาไม่ยอมล่ะ” เธอรู้ว่าพ่อแม่เธอไม่ค่อยชอบเขาสักเท่าไร รวมที่พ่อแม่เขาด้วยที่ไม่ค่อยชอบครอบครัวเธอ เธอคิดไม่ถึงว่าจะทำให้พวกเขาตกลงยินยอมเรื่องระหว่างเธอกับเขายังไงให้สันติสุขที่สุด

“เชื่อรุตสินาว ทุกอย่างจะออกมาดีที่สุด รุตจะเูแลนาวกับลูกเอง รุตสัญญา”

ชายหนุ่มยึดคำมั่นก่อนจะยิ้มให้เธออย่างมั่นใจ

.

.

.

.

.

.

“เราหย่ากันเถอะ รุต ในเมื่อรุตต้องดูแลเธอคนนั้น รุตจะได้ไม่ต้องๆ มาๆ อยู่” หญิงสาวมองชายหนุ่มที่ออกมาจากห้องนอนหลังจากที่เขาจูบลาลูกๆ ของเธอพรางมองกระเป๋าสัมภาระของเขาที่หน้าประตูบ้าน

“นาว อย่าเรื่องมากได้ไหม รุตกำลังพยายามเรื่องของเราอยู่น่ะ” ชายหนุ่มหัวเสียเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้ามาหาเธอ แต่เธอก็ถอยหลังห่างจากเขาไป

“พอเถอะรุต ยื้อกันไปก็ทำใจนาวกับลูกเจ็บกันเปล่าๆ รุตไม่สงสารมิวกับเนปบ้างหรอ ต้องทนแบบไหนหรอ สามวันอยู่กับเมียนู่นที สามวันอยู่กับเมียนี่ที แบบนี้หรอ แล้วนาวจะตอบลูกยังไง” เธอพูดออกมาด้วยความคับแค้นใจ น้ำตาค่อยๆ ไหลอาบแก้มของเธอ

“นาว!!”

"งั้นรุตเลือกได้ไหมล่ะ ระหว่างครอบครัวที่อยู่กันมาสี่ห้าปี กับอีตัวที่เพิ่งมาแค่5เดือน” เขาเข้ามาจับไหล่เธอก่อนจะสูดลมหายใจเข้าออกช้าๆ ระงับอารมณ์

“นาว ฟังรุตน่ะ รุตอยู่กับนาวกับลูก เหมือนรุตต้องเป็นผู้นำตลอดเวลาอ่ะ รุตไม่มีอิสระในชีวิตตัวเองเลย แต่พออยู่กับเขา รุตมีอิสระ รุตไม่เคยเจอเส้นทางแบบนี้มาก่อน รุตทำตามใจตัวเองได้ไม่ต้องมีภาระอะไร…”

“รุตแค่เห็นแก่ตัวเท่านั้นแหล่ะ” เธอสะบัดหน้าไปทางอื่นก่อนจะผละออกจากตัวเขา

“นาว!!!!”

“รุตเคยรักนาวบ้างไหม”

ครืด ครืด ครืด เสียงริงโทนของชายหนุ่มดังขึ้นมาขัดบรรยากาศของหญิงสาวที่ต้องการคำตอบจากเขา เขาหยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะเห็นชื่อของหญิงสาวอีกคนที่เป็นประเด็นให้พวกเขาสองคนทะเลาะกันอยู่

“รับสายเหอะ”

ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนจะรับสายทันที

[ฮัลโหลตัว~~~ เค้ากำลังรอตัวที่รถทัวร์แล้วน่ะ ทำไมตัวยังไม่มาอีกล่ะ ยังเคลียร์กับภรรยาตัวไม่เสร็จอีกหรือไง]

“ยัง!!!”

[รีบๆ สิตัว เค้าคิดถึงตัวจะแย่อยู่แล้ว]

“แค่นี้ก่อนน่ะ” เขารีบวางสายก่อนจะมองหน้าหญิงสาวตรงหน้าที่พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา

“ไปเหอะรุต”

“นาว รุตขอโทษ”

“รุตไปตามทางของรุตเหอะ ถ้ารุตคิดได้เมื่อไร อยากหย่าเมื่อไร รุตก็บอกนาวได้เสมอ”

“นาวรอรุตได้ไหม”

“..”

“ขอเวลาให้รุตได้คิดว่าในชีวิตรุตต้องการอะไรหน่อยได้ไหม แล้วรุตสัญญาว่ารุตจะกลับหานาว นาวรอรุตได้ไหม”

"…..”

"นาว!!!”

“รุต….เราทุกคนรอรุตกลับตัวคิดได้อยู่เสมอแหล่ะ แต่ครั้งนี้อาจจะไม่มีนาวในนั้นแล้วก็ได้”

“ขอร้องน่ะนาว”

"ขอให้รุตโชคดีและมีความสุขกับสิ่งที่รุตเลือกเดินน่ะ นาวกับลูกขอให้รุตมีความสุขน่ะ” เผะอยิ้มออกมาก่อนจะปล่อยมือที่ชายหนุ่มกุมเธอไว้

“รุตขอกอดลานาวได้ไหม”

“อย่าเลยค่ะ เราพอกันแค่นี้เหอะ” หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะเปิดประตูห้องของตัวเอง

“ลาก่อนค่ะ สามีที่นาวรักที่สุด”