เพลิงพรรณราย

“ฉันต่างหากล่ะที่ต้องมาติดเกาะเพราะเธอ...แม่ตัวดี คิดจะหนี แต่หนีไม่รอดแถมยังปล่อยเรือลอยออกทะเลไปอีก นี่ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีเรื่องเรือเลยนะ โธ่ ทำเป็นปากดี...อย่าให้มีโอกาสนะฉันจะหนีไป ทิ้งคุณให้เน่าตายคาเกาะ”
สิปนนท์พูดจีบปากจีบคอเลียนแบบเสียงแหลมแสบแก้วหูของพรรณราย
“ฉันว่าคนที่จะตายคาเกาะนี่มันน่าจะเป็นเธอ ไม่ใช่ฉันหรอกพรรณราย...คิดดูสิ ตกปลาก็ไม่เป็น แล้วจะเอาอะไรกิน นี่มันเกาะส่วนตัว ใครที่ไหนจะกล้าเข้ามา ถ้าเธอไม่มีเรือ ออกไปไหนไม่ได้ เธอก็ต้องรู้จักหาอาหารกินเองสิ จะเอานิสัยเดิมๆสมัยอยู่กรุงเทพฯมาใช้ไม่ได้หรอกนะ ประเภทที่รอให้ผู้ชายหาเงินมาประเคนให้น่ะ”
พรรณรายไม่อยากจะฟังเขาพล่ามเรื่องไม่จริง ที่พยายามยัดเยียดให้เธอเต็มแก่ จึงก้มลงหยิบลูกหินขึ้นมาปาใส่ชายหนุ่ม ตั้งใจให้โดนศรีษะ จะได้หุบปากที่เริ่มจะร้ายขึ้นทุกวันของเขาลงเสียที สิปนนท์หลบทัน นึกโมโห เธอกล้าทำร้ายเขาได้ยังไง แบบนี้ต้องสั่งสอนอีกสักรอบ