ใต้ฟ้าเจ้าพระยา

เสน่หาสัญญาไสยบรรลัยส่ง เป็นกรรมกรงเวียนกลับมิดับขัย
ถึงจงรักยิ่งจงชังทุกชาติไป ดังคำสาปจารึกไว้เป็นดัสกร




เรื่องย่อ



บุญหรือกรรมลิขิต เหตุไฉนจึ่งให้หญิงสาววัย ๒๔ ปี ที่เพิ่งทำงานได้ไม่กี่ปี ย้อนกลับมาอยู่ในยุคที่บ้านเมืองกำลังเข้าที่เข้าทางอยู่เช่นนี้เพียงเพราะแค่เธอไปงานแต่งงานของเพื่อนสนิทที่พิษณุโลกกันเล่า!

โอ้ละเหวยคุณพระคุณเจ้า! ย้อนมายังไม่พอ ยังมาพบกับ 'ออกพระรามพิชัยสงคราม' หรือที่เธอจำต้องเรียกเขาว่า 'พี่จอม' หรือ 'คุณพี่จอม' ตามที่ 'คุณหญิงบัวทอง' ขอไว้เสียอีก

จะทำอย่างไรได้ แม้ในคราวแรกที่มองหน้าจะไม่ชอบหน้ากันแล้ว แต่คนอีกผู้ที่ขอไว้ก็เป็นผู้มีพระคุณของเธอ ทำให้เธอหลีกเลี่ยงการใช้ชีวิตกับเขาไม่ได้ แลบางครั้งบางทีเดินไปมาในเรือนก็แทบเอาไหล่ชนกันเหมือนช้างศึกยามรบก็ต้องจำใจฉีกยิ้มให้

เหตุเพราะออกพระท่านนี้แม้เป็นถึงทหารเอกคู่พระวรกายและคู่พระทัยขององค์สมเด็จพระพิริยราชท่านแล้วไซร้ แม้ลักษณะดูน่าเกรงขาม แต่ก็โผงผางอยู่มิใช่น้อย แถมยังจะมาตี ทำทะเล้นกับแม่หญิงที่เขามองว่าอายุใกล้เข้าเป็นสาวเทื่อแล้วเสียเต็มประดาอย่าง 'แม่พลอย' หรือ 'พลอยไพลิน' ดังคำที่คุณหญิงบัวทองว่า

"แม่จักคอยดู"

นั่นแล้วไม่แพ้คำมารดาว่า ไป ๆ มา ๆ รู้ตัวอีกที คุณพี่จอมก็ขาดแม่พลอยน้องนางแก่นแก้ว ฝีปากกล้า วาจาคมคายทั้งยังฉลาดราวกับพราหมณ์ผู้ทรงศีลแต่เก่าก่อน ผู้นี้ของตนไม่ได้เสียแล้ว

แต่...เมื่อก่อนไม่รู้สึก "แน่" หรือ?

หรือ

"รู้สึก" มาก่อนหน้านั้น "นาน" มากแล้ว