ป่าช้าโกรกหอย

ผมเชื่ออย่างสนิทใจเลยว่าคนที่เคยอาศัยอยู่ในบ้านกลางป่า มักจะไม่กลัวเรื่องภูติผีวิญญาณและอาถรรพ์ป่า
คงเป็นเพราะหน้าที่การงานที่ต้องทำในแต่ละวัน มันอยู่ระหว่างคำว่ากลัวกับคำว่ากล้า ประมาณว่าถ้ากลัวผีสางนางไม้ หรือกลัวสัตว์ป่าจะมาทำร้าย คงไม่ต้องทำมาหากินอะไรกัน จากนั้นจะมีคำว่าอดตายไม่มีจะกินมาแทนที่เท่านั้นเอง