หอมรัก

Oh my god! ไหนว่าเด็กน้อยคือลูกชู้ แล้วทำไมอยู่ๆ หน้าตาของยัยหนูถึงได้เหมือนเขาราวกับแกะ คำอุทานในใจเมื่อปลายเมฆได้เผชิญหน้ากับอดีตภรรยาที่มีลูกสาวแก้มกลมตาแป๋วชื่อว่า "หอมรัก"

...

"ขอโทษด้วยนะคะ ถ้าลูก... คุณปลายเมฆ!!!"

"ระฆังแก้ว เด็กคนนี้เป็นลูกสาวคุณเหรอ"

"ค่ะ น้องหอมไปลูก"

"ไม่ได้ค่ะมามี้ขา น้องหอมต้องสวัสดีก่อนค่า เด็กดีต้องไหว้สวยๆ แบบนี้ สวัสดีค่ะลุงเมฆ สวัสดีค่ะลุงสิบ"

เด็กหญิงตาแป๋วค่อยๆ ค้อมตัวลงหลังจากยกมือขึ้นมาพนม ก่อนจะเอ่ยสวัสดีคุณลุงทั้งสองเสียงหวาน แม่หนูมีความจำเป็นเลิศจึงจำได้ว่าใครชื่ออะไร

หลังจากร่ำลาเสร็จระฆังแก้วก็รีบจูงมือลูกสาวเดินกลับเข้าไปในศาลา แววตาของเธอที่มองอดีตสามีดูเย็นชามาก ขนาดที่ว่าเพื่อนสนิทของปลายเมฆอย่างสิบทิศยังสัมผัสได้

"คุ้นๆ ว่ะ ระฆังแก้ว ระฆังแ... เฮ้ย! อดีตเมียมึงใช่ไหม กูจำได้"

"อืม เธอนั่นแหละ คงกลับมางานศพแม่"

"น้องหอมรักลูกมึงไหมไอ้เมฆ"

"ลูกชู้ มึงจำไม่ได้เหรอวะว่าระฆังแก้วคบชู้"

"กูจำเรื่องนั้นได้ กูไม่ได้ความจำเสื่อม แต่เด็กหน้าตาเหมือนมึงอย่างกับแกะ ลูกชู้จริงดิ กูว่าไม่ใช่"

"เดี๋ยวนะมึงบอกว่าเด็กหน้าเหมือนกูเหรอ"

"เออเหมือนมาก เอาตรงไหนมาไม่เหมือนดีกว่า"

คำพูดของสิบทิศทำให้ปลายเมฆเริ่มเกิดความสับสนในใจ เขาเองก็คิดว่าลูกสาวของอดีตภรรยาหน้าตาเหมือนตัวเอง แต่จะเป็นลูกของเขาได้อย่างไรในเมื่อตอนนั้น เธอแอบคบชู้จนตั้งครรภ์


...

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรัก ครบครัว พ่อแม่ลูก พล็อตอ่านสบาย ย่อยง่าย จบสุขนิยม ถ้าไม่แน่ใจว่าถูกจริตไหม อ่านแล้วจะชอบไหม แนะนำโหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนนะคะ

อ่านแล้วชอบ อ่านแล้วถูกใจ ฝากกดหัวใจให้น้องหอมด้วยนะคะคุณนักอ่านที่น่ารัก