มาเฟียซ่อนรัก Mafia hides love (ซีรีส Love mafia)

สปอย..

เรื่องราวของ ภากร เบื้องหน้าคือนักธุรกิจหนุ่มผู้นำบริษัทยักษ์ใหญ่ เบื้องหลังผู้นำองค์กรมืดอย่างมาเฟีย ทำเรื่องผิดกฎหมาย ในชีวิตไม่เคยสนใจใครหน้าไหน อะไรที่เขาอยากได้ไม่มีอะไรที่ไม่ได้ ในชีวิตคนที่เขายอมให้ได้ทุกอย่างคือน้องสาวที่เป็นดังครอบครัวที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของเขา ทว่าโลกของเขาดับสลายในวันที่ นิสา ตัดสินใจจบชีวิตตัวเองลงเพราะผิดหวังในความรัก
การตายของนิสา ทำให้มาเฟียหนุ่มโกรธมาก เขาสั่งตามล่าคนรักของน้องสาวและจัดการส่งชายคนนั้นไปอยู่กับน้องสาวตน ในขณะที่หญิงสาวอย่างรุ่งรวี คนที่เป็นตนเหตุของเรื่องนี้ ถูกเขาจับมาทรมาณต่างๆนานาให้สาสมกับที่ทำให้น้องสุดที่รักของเขาต้องจากโลกนี้ไป แม้เธอจะปฏิเสธว่าไม่ใช่เธอเขาก็ไม่สนใจคำพูดของเธอแม้แต่น้อย เธออ้อนวอนอย่างน่าสงสารเขากลับมองเธออย่าสะใจ ในวันที่ความจริงปรากฏเขาได้รู้ว่าเธอไม่เกี่ยวข้อง ความรู้สึกมากมายหลั่งไหลเข้ามาสุดท้ายเขาก็ทำได้เพียงปล่อยเธอไป แต่ความในใจที่มีต่อเธอมากเกินกว่าจะหักห้ามได้ เขาจึงต้องใช้ใจของตนตามเธอกลับมาอีกครั้ง...

............................
ข้างในเล่ม..

"คุณภากร ปล่อยฉัน คุณจะพาฉันไปไหน" รุ้งรวีขัดขืน ทุบตีมือของเขาที่จับข้อมือเธอ
"เข้าไป" เขาสั่งเสียงเข้ม เมื่อคนขับรถที่เขาสั่งให้เตรียมรถก่อนหน้านั้น ยืนเปิดประตูให้รุ้งรวีเข้าไป
"ไม่ ฉันไม่ไปไหนกับคุณ ปล่อยฉันนะ" รุ้งรวีไม่ยอมเข้าไปในรถ เธอดิ้นจนภากรต้องกอดเธอไว้จากทางด้านหลัง
"อย่าเรื่องมากรุ้งรวี เข้าไป" ภากรกัดฟันพูดใส่ข้างหูของเธอ แล้วผลักเธอให้เข้าไปในรถ ส่วนเขาก็เข้าไปนั่งประตัวเธอไว้
"ฉันไม่ไป" รุ้งรวีทุบเขาไปทีหนึ่ง แล้วยื่นมือไปจะเปิดประตูอีกฝั่ง แต่ก็ต้องชะงัก
"ถ้าเธอเปิด ฉันฆ่าเธอแน่" ภากรขู่เธอโดยการเอาปืนจ่อที่หัวของเธอ
รุ้งรวีกลัวจนน้ำตาไหลออกมาข้างหนึ่ง ด่าเขาเสียงสั่นๆ ว่า "คนเลว
"ออกรถ" ภากรแสยะยิ้มเก็บปืนไว้ที่เดิม เขาบอกลูกน้องให้ขับรถ โดยที่สายตาแดงก่ำยังจ้องหน้าของคนตัวเล็กที่ทำหน้าหวาดกลัว
"ครับนาย" เมื่อสิ้นคำสั่งของนาย ลูกน้องที่ทำหน้าที่ขับรถก็ขับรถออกไป..
ไม่รู้นานแค่ไหนที่นั่งเงียบมาตลอดทาง ไม่มีใครพูดอะไร เงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน..
และนั่นทำให้ภากรเอ่ยถามขึ้นว่า "จะไม่ถามเหรอ"
"ถามแล้วคุณจะตอบฉันเหรอคะ" เธอกระแทกเสียงใส่ โดยไม่ได้หันมองหน้าเขา
เสียงกระแทกที่ไม่เคยมีใครทำแบบนี้ใส่ภากรนั้น ทำให้อคิณที่นั่งอยู่เบาะหน้าคู่คนขับถึงกับหันมามอง
"ก็ลองถามดูสิ เพื่อฉันจะตอบ" ภากรเมินสายตาของอคิณ เขาเอนหลังพิงเบาะแล้วเอียงหน้าไปมองคนตัวเล็กที่นั่งชิดประตูรถจนจะเป็นเนื้อเดียวกับกระจกรถแล้ว
"ไม่" เธอตอบเสียงห้วน
"งั้นก็ทำตัวให้ดีๆ เพราะฉันไม่ได้ใจดีกับเธอตลอดหรอกนะรุ้งรวี" ภากรพูดกวนๆ มือที่ยื่นไปลูบแขนเล็กนั่น เปลี่ยนเป็นจับแล้วดึงเธอให้มานั่งใกล้ๆ
"คุณภากร ปล่อย" รุ้งรวีขัดขืนตีหน้าอกเขาทีหนึ่ง ยามเธอขัดขืนแต่เขาก็กระชับแขนกอดเธอไว้แน่น
"นั่งนิ่งๆ แบบนี้สักห้านาทีไม่ได้เหรอฮะ" ภากรบอก พร้อมทั้งกอดเธอไว้ มือข้างที่ที่กอดเธอนั้นก็ลูบหลังเธอเบาๆ นั้นทำให้รุ้งรวีสงบสติอารมณ์โกรธ
"" รุ้งรวีนั่งนิ่งอยู่ในอ้อมแขนกำยำ ดวงหน้าหวานซบที่หน้าอกแกร่งฟังเสียงหัวใจของเขาเต้นเป็นจังหวะของเข็มนาฬิกานั้น ทำให้เธอเงยหน้ามองปลายคางหนาที่มีเคราขึ้นเป็นตอๆ เต็มหน้า

......................................
ฝากผลงานนามปากกา หนอนไม้ ใบหญ้า ด้วยนะ