Diary of spring

ในคืนที่ค่อนข้างซวยคืนหนึ่งลีโอได้บังเอิญเจอกับคนที่ร่างกายเข้ากันได้เป็นอย่างดี แล้วจากการปะทะริมฝีปากกันมาสองสามรอบมันก็บอกกับเขาว่า ถ้าพวกเราเจอกันตอนที่มีสติ ทั้งลีโอและเธอไม่มีทางมาลงเอยกันได้ง่ายๆ ความเป็นไปได้มากกว่าคือฝ่ายหญิงอาจจะหมดความอดทนและตัดสินใจลอบฆ่าเขาในทันทีที่หมดประโยชน์
มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เช้าวันต่อมาลีโอจะถูกทิ้งเอาไว้ในโรงแรมเพียงลำพัง
ที่จริงมันโชคดีแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ทิ้งเงินเอาไว้ให้เขาด้วย
####
"สรุปคุณฟังที่ฉันพูดไม่รู้เรื่องรึไง"
"ถ้าคุณพูดภาษาอังกฤษอยู่ แน่ละว่าผมเข้าใจ"
"..."
"แต่ผมไม่เห็นด้วยกับคำพูดของคุณ"
"..."
"คุณบอกว่ายิ่งผมอยู่ห่างจากคุณมากเท่าไหร่คุณก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น"
"..."
"แต่คุณดูไม่เหมือนคนที่มีความสุขเลย"
"..."
"คุณจะมีความสุขได้ยังไงในเมื่อได้นอนแค่สามชั่วโมงต่อวัน และจะมีความสุขได้ยังไงเมื่อคุณต้องหาเงินมาใช้หนี้ที่ไม่รู้เมื่อไหร่มันจะหมด คุณต้องนอนในห้องเล็กเท่ารูหนู อยู่ในย่านที่เต็มไปด้วยคนเร่รอนและคนเสพยาขายยา แถมยังต้องไปทำงานบ้าๆ ที่ทำให้คุณเจ็บตัวและอาจจะเสียโฉมหรือกระดูกหัก"
"..."
"ทั้งหมดที่ผมพูดออกมานี้ มันก็ไม่ใช่สิ่งที่จะนิยามได้ว่าความสุขหรอกนะ"
หัวใจของเธอกระตุกไปวูบหนึ่งเมื่อเห็นว่าแววตาของลีโอมันเป็นยังไง
ความมุ่งมั่นของลีโอทำให้หญิงสาวกำมือเข้าหากันแน่นและพยายามเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า
"แต่เรื่องพวกนี้มันก็ไม่ได้เกี่ยวกับคุณ"
"..."
"ฉันไม่ได้ต้องการให้คุณมาช่วย"
เมื่อนึกไปถึงประโยคที่เขาเอ่ยไปก่อนหน้านี้ หญิงสาวก็เอ่ยอีกว่า
"แล้วฉันก็ไม่ได้เป็นผู้หญิงของคุณด้วย"
"ขอโทษที แต่นอนด้วยกันครั้งเดียวผมก็นับว่าคุณเป็นแล้ว"